Αυτοβιογραφία
—Ρόμπερτ Βισκούζι—
Μετάφραση: Γιώργος Τσακνιάς
Στο σπίτι μου είχαμε έναν ελέφαντα που τονε λέγαν Ιταλία
έτρωγε όλα τα φιστίκια στο σαλόνι
μας χάιδευε στο σβέρκο με την προβοσκίδα
καθόταν στις καρέκλες και τις έσπαγε
όταν βγαίναμε εκείνος έμενε σπίτι και γέμιζε άχυρο το πάτωμα
δεν ξέραμε τι να τον κάνουμε
δεν υπήρχε ομάδα απεξάρτησης για ανθρώπους που τους έχει κατσικωθεί ελέφαντας
η κοινωνική λειτουργός μια ματιά έριξε κι έφυγε.
Τον ζωγραφίσαμε όλο ροζ λουλούδια
τον πήραμε στην παρέλαση
τον νοικιάζαμε για πάρτι
γράφαμε γι’ αυτόν εκθέσεις στο σχολείο
περιμέναμε να πεθάνει και πήραμε σακιά ολόκληρα με σκάγια
να τον παραγεμίσουμε, αυτός αρνιόταν να φύγει.
Τρεις φορές χρειάστηκε να υποστυλώσουμε τα πατώματα
και κάθε τόσο ξαναφτιάχνουμε απ’ την αρχή το πεζοδρόμιο.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
from dimart https://ift.tt/AHPRxgZ
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου