Χινοπωριάτικοι καιροί
—Κώστας Ουράνης—
Χινοπωριάτικοι καιροί… Μουντοί ουρανοί, ψιχάλα
μονότονοι σαν των παιδιών το κλάμα, νεκρωμένοι
δρόμοι, θλιμμένοι εσπερινοί που αχολογάν κι εκείνο
το μούχρωμα που μέσα μας και γύρω κατεβαίνει!
Χινοπωριάτικοι καιροί… Στα σκοτεινά τα σπίτια
τα γέρικα τα έπιπλα μυρίζουν μουχλιασμένα,
και κάποιο ρίγος που γλιστρά παντού και κάνει τ’ άνθια
στα βάζα να φυλλορροούν αθόρυβα, σβησμένα…
Χινοπωριάτικοι καιροί… Ρολόγια που χτυπάνε
τις μάταιες ώρες ξαφνικά στην παγερή ησυχία,
ενώ λαγγεύουν οι ψυχές και η χλομή Ανία,
σαν τον βραχνάν απάνω μας γερμένη, την καρδιά μας
με τη χρυσή μα σουβλερή της Νοσταλγίας βελόνη,
αγάλια κι αδιάφορα τρυπώντας, — τη ματώνει.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
from dimart https://ift.tt/2JIWQRV
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου