—του Φίλιπ Πούλμαν / The Guardian | Μετάφραση για το dim/art: Ειρήνη Σωτηροπούλου—
Αυτή η καταστροφή έχει χιλιάδες αίτια. Ιδού μερικά από αυτά.
Ένα είναι η μετα-αυτοκρατορική διστακτικότητα της χώρας μας να αποχωριστεί την αντίληψη ότι είμαστε ένα σπουδαίο έθνος, σε συνδυασμό με την αυταπάτη μας ότι, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξακολουθήσαμε να αποτελούμε Μεγάλη Δύναμη. Γι’ αυτό αρνηθήκαμε την ευκαιρία να συμμετάσχουμε στην «Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα» το 1951, ο δε ναρκισσισμός μας για το ίδιο μας το μεγαλείο άντεξε αρκετά την κρίση του Σουέζ το 1956 ώστε να μας κάνει να αρνηθούμε να γίνουμε μέλη της ΕΟΚ, όταν αυτή άρχισε να παίρνει μορφή, με τη Συνθήκη της Ρώμης το 1958. Εάν είχαμε αφοσιωθεί στην Ευρώπη νωρίτερα, σήμερα θα κατανοούσαμε πολύ καλύτερα την πραγματικής σχέση μας με την ευρωπαϊκή ήπειρο, ότι δηλαδή ανήκουμε σ’ αυτήν.
Μετά ήρθε το διπλό «Non» του στρατηγού ντε Γκωλ το ’63 και το ’67, το οποίο, όταν εμείς επιτέλους αποφασίσαμε πως ήταν καλή ιδέα να γίνουμε μέλη της ΕΟΚ, μας κράτησε έξω. Ένας θεός ξέρει ποιος ήταν ο λόγος της εχθρότητάς του, αλλά δε θα προξενούσε έκπληξη εάν αυτός ο άνθρωπος με τον στριφνό χαρακτήρα κρατούσε ακόμα μνησικακία λόγω της μεταχείρισης του από τη χώρα μας, κατά τη διάρκεια του πολέμου.
22 Ιανουαρίου 1963: ο Κόνραντ Αντενάουερ και ο Σαρλ ντε Γκωλ έχουν μόλις υπογράψει τη Συνθήκη των Ηλυσίων.
Αλλά εάν είχαμε την ευκαιρία να μπούμε νωρίτερα, θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ σημαντικότερη επιρροή στον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε το ευρωπαϊκό σχέδιο, και τώρα θα νιώθαμε πολύ πιο οικεία εντός του. Αντί γι’ αυτό, είχαμε μαγευτεί (κάποιοι από τους αρχηγούς μας ακόμα είναι μαγεμένοι) από τη φαντασίωση της «ειδικής σχέσης» με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μιας ιδέας που επινοήθηκε από τον Γουίνστον Τσώρτσιλ και αγνοήθηκε παντελώς από τον άλλο πόλο της, τις ΗΠΑ. Παγιδευμένοι στην αίγλη των φανταστικών αυτών ασυναρτησιών, κολακεύοντας παραπλανημένοι, κοιτάζουμε εδώ και 70 χρόνια προς τη λάθος κατεύθυνση.
Σε συνδυασμό με αυτό, πρέπει να σκεφτούμε τι παραφροσύνη μας ώθησε να επιτρέψουμε σε έναν δισεκατομμυριούχο από την Αυστραλία να διαφθείρει τον Τύπο. Μεγάλο μέρος του ήταν ήδη διεφθαρμένο (ας αναφέρω την επιστολή Ζινόβιεβ, για παράδειγμα, μια πλαστογραφία δημοσιευμένη από την Daily Mail με σκοπό να εξασφαλιστεί η νίκη των Συντηρητικών το 1924), ωστόσο το βάθος στο οποίο έχει βουλιάξει ο μεγαλύτερος όγκος των εφημερίδων μας, το πώς οι περισσότερες έχουν καταντήσει φερέφωνα της πιο ξεφτιλισμένης ξενοφοβίας (θυμίζω το «Up Yours Delors», της Sun, το 1990), είναι ένα από τα θαύματα του πολιτισμένου κόσμου.
Η πλαστή επιστολή Ζινόβιεφ στη Daily Mail (25/10/1924)
Πρωτοσέλιδο της The Sun, 1 Νοεμβρίου 1990.
Υπότιτλος: «Αύριο το μεσημέρι οι αναγνώστες της Sun καλούνται να πουν
στον Γάλλο βλάκα πού να βάλει το ECU του».
Έπειτα, η ξεροκέφαλη ισχυρογνωμοσύνη του Εργατικού Κόμματος: Εξοργισμένος από τον θατσερισμό, έγινα μέλος του στη δεκαετία του 80 και αποπειράθηκα να ωθήσω το τοπικό κόμμα να ενώσει τις δυνάμεις του με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, με σκοπό τον εκτοπισμό του εν ενεργεία Τόρυ από την έδρα της περιοχής μας. Τίποτα δεν μπορούσε να τους απομακρύνει από την αντίληψη ότι ήταν προτιμότερο να χάσουν μόνοι τους παρά να νικήσουν σε συνεργασία με κάποιον άλλο.
Όταν, στο τέλος της ίδιας δεκαετίας, η «Χάρτα 88»* παρουσίασε την εξαιρετική της ανάλυση για τη συνταγματική κρίση στη χώρα μας, για άλλη μια φορά το Εργατικό Κόμμα απαξίωσε να κάνει ένα βήμα προς το φως και αρνήθηκε να υποστηρίξει την προφανή ανάγκη για μια εκλογική μεταρρύθμιση, λόγου χάριν. Επειδή μες στην αρτιοσκληρωτική αυταρέσκειά του ποτέ δεν μαθαίνει, φρόντισε να χάσει την εκλογική του βάση στη Σκωτία και μετά να εκλέξει τον Τζέρεμι Κόρμπιν, η στάση του οποίου κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος αποτελεί το καλύτερο μάθημα για το πώς μπορεί κανείς να αποτύχει παταγωδώς, με τον πλέον ανιαρό και ψοφοδεή τρόπο. Δεν γίνεται να πάρεις κάποιον που από τη φύση του κάνει —στην καλύτερη περίπτωση— για τον πάγκο της ομάδας και να έχεις την απαίτηση να επιδείξει οποιουδήποτε είδους ξεκάθαρη, αποφασιστική ηγετική ικανότητα.
‘Ύστερα υπάρχει η τάση των ραδιοτηλεοπτικών μας μέσων να σαγηνεύονται από ισχυρές προσωπικότητες. O ανόητος φωνακλάς των παμπ Νάιτζελ Φάρατζ εμφανίστηκε πολλές φορές στο Any Questions και το Question Time. Οι παραγωγοί των εκπομπών αυτών προφανώς θεωρούν ότι οι χοντροκομμένοι ρατσιστικοί υπαινιγμοί του είναι λεπτοί και πνευματώδεις.
Παρομοίως, ο Μπόρις Τζόνσον, ένας ψεύτης, ένας απατεώνας, που λέγεται πως έδωσε τη διεύθυνση ενός δημοσιογράφου σε κάποιον που ήθελε να τον δείρει**, ένας αναίσχυντος καιροσκόπος, ένας αργόσχολος παλιάτσος —για να απαριθμήσω μόνο λίγα από τα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν ακατάλληλο για υψηλά αξιώματα—, επανειλημμένως προβλήθηκε από εκπομπές όπως το I Have Got News For You. Χωρίς την απολύτως περιττή προβολή που αυτοί οι δύο απόλαυσαν χάρις στη γενναιοδωρία της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, θα είχαν δυσκολευτεί περισσότερο να διαδώσουν τα ψέματά τους και τον ούτε-έστω-και-λίγο-συγκαλυμμένο ρατσισμό τους, την περίοδο του δημοψηφίσματος. Θα είχαν διαφορετική αφετηρία.
Αλλά η πιο άμεση αιτία αυτής της καταστροφής που έπληξε τη χώρα, ήταν ο επιπόλαιος, απερίσκεπτος, ανεύθυνος τρόπος με τον οποίο ο Ντέιβιντ Κάμερον προσπάθησε να εξαγοράσει τη δεξιά του κόμματός του, προσφέροντάς της ένα δημοψήφισμα. Πιστεύω πως αυτή η επινόηση δεν έχει καμία θέση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία: πολύ εύκολα ξεφεύγει και μετατρέπεται σε ενός είδους τραχύ λαϊκισμό. Εκλέγουμε βουλευτές προκειμένου να έχουν τον χρόνο και τους πόρους για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να κάνουν.
Αλλά βέβαια, εάν είχαμε ένα αξιοπρεπώς σχεδιασμένο σύνταγμα αντί για αυτόν τον αραχνιασμένο, σάπιο και νοσηρό κυκεώνα, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο ούτως ή άλλως. Χρειαζόμαστε επειγόντως ριζικές αλλαγές. Αλλά ποιος μπορεί να τις φέρει τώρα;
* * *
* Κίνημα σοσιαλδημοκρατών και φιλελεύθερων διανοουμένων για τη συνταγματική αναθεώρηση (ορθότερα: για την εκπόνηση σύγχρονου συντάγματος στη Βρετανία), που εμφανίστηκε το 1988 με ανοιχτή επιστολή στο περιοδικό New Statesman, ως αντίδραση στη θριαμβευτική νίκη των Συντηρητικών στις εκλογές του 1987 υπό τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Πήρε το όνομά του από το τσέχικο κίνημα «Χάρτα 77», μεταξύ των ηγετών του οποίου ήταν ο Václav Havel.
** Αναφορά στο επεισόδιο του ξυλοδαρμού του Stuart Collier από τον Darius Guppy το 1990. Ο Guppy είχε ζητήσει τη διεύθυνση του Collier από τον (συμφοιτητή και φίλο του) Τζόνσον ζωντανά στον αέρα, στη διάρκεια ραδιοφωνικής εκπομπής, και υπήρχε η υποψία ότι εκείνος του την έδωσε όντως, τηλεφωνικά. Και οι τρεις εμπλεκόμενοι ήταν τότε δημοσιογράφοι.
Η ηχογράφηση της συνδιάλεξης έχει έκτοτε διαρρεύσει: το αν ο Τζόνσον έδωσε τη διεύθυνση δεν αποδεικνύεται ξεκάθαρα, ωστόσο η συνομιλία έχει από μόνη της ενδιαφέρον: ο Τζόνσον ρωτάει επίμονα τον Guppy πόσο ακριβώς σκοπεύει να χτυπήσει τον Collier, αν θα του σπάσει το πλευρό ή όχι, κ.λπ., γιατί φοβάται μην μπλέξει.
Αργότερα ο Guppy έδειρε έναν άλλο δημοσιογράφο και τον πασάλειψε με κοπριά αλόγου, γιατί θεώρησε ότι του προσέβαλε τη σύζυγο.
Τον Νοέμβριο του 2015, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, ο Darius Guppy διατύπωσε την άποψη πως το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι πολύ πιο επικίνδυνο από τον ISIS.
* * *
Ο Φίλιπ Πούλμαν γεννήθηκε στην Αγγλία το 1946. Σήμερα ζει σ’ ένα σπίτι με μεγάλο κήπο στην Οξφόρδη και απολαμβάνει πραγματικά αυτό που κάνει: το γράψιμο. Ο Πούλμαν έχει γράψει πολλά βιβλία που απευθύνονται σε μικρούς και σε μεγάλους: Η Λίλα, ο Τσανγκ και ο άσπρος ελέφαντας (βραβείο Σμάρτις), Ο ιππότης του ρολογιού (υποψήφιο για το βραβείο Κάρνεγκι και το βραβείο Σμάρτις), Ο κόμης και ο μαύρος κυνηγός και Τζακ ο Φτεροπόδαρος. Επίσης, ο Φίλιπ Πούλμαν είναι ο συγγραφέας της γνωστής Τριλογίας του Κόσμου, που περιλαμβάνει τα βιβλία Το αστέρι του Βορρά, Ο άρχοντας των δύο κόσμων και Το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο, τα οποία κέρδισαν την αγάπη των αναγνωστών, τιμήθηκαν με σημαντικά βραβεία (Γκάρντιαν, Κάρνεγκι, Χάνκιντορι, κ.ά.) και μεταφέρθηκαν στην οθόνη. Το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν για το σύνολο της προσφοράς του στη λογοτεχνία για παιδιά.
Πηγή βιογραφικού: ΒιβλιοΝετ
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ποικίλα (επίκαιρα)
from dimart http://ift.tt/29pjrwI
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου