Ο χρόνος που μετράει

—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα—

Το 2015 τελειώνει αφήνοντας πίσω του μια γεύση στασιμότητας.  Οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις οδήγησαν σε μια μεγάλη κυβερνητική αλλαγή, η οποία ωστόσο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στο σύνθετα και πολύπλοκα προβλήματα του τόπου. Η αλλαγή της κυβέρνησης δεν έφερε την αλλαγή της πολιτικής. Μέσα στο 2015, η χώρα έφτασε στα για άλλη μια φορά στα όρια του Grexit, οι τράπεζες έκλεισαν, εκατοντάδες επιχειρήσεις πτώχευσαν, ενώ τα ποσοστά της ανεργίας και της ύφεσης συνέχισαν να παραμένουν στα ύψη. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, η «πρώτη φορά Αριστερά» υιοθέτησε ένα ύφος διακυβέρνησης που ξεκίνησε με το σταριλίκι του κ. Βαρουφάκη και συνεχίζεται με την καθεστωτική λογική του παλαιοκομματικού κράτους: διορισμοί και τοποθετήσεις ημετέρων, ξήλωμα διοικήσεων σε φορείς και οργανισμούς, κατάργηση ή υποβάθμιση των ανεξάρτητων αρχών, «φωτογραφικές» τροπολογίες για συντεχνίες. Για άλλη μια φορά, η παραγωγική οικονομία, οι δημιουργικές, φιλευρωπαϊκές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις βουλιάζουν στο ίδιο τέλμα μιας κρίσης χωρίς τέλος.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στις δεύτερες εκλογές, οι πολίτες απομακρύνθηκαν από τις κάλπες, ενώ ήδη εκπέμπουν το μήνυμα μιας συνολικής απογοήτευσης και αποστασιοποίησης από την πολιτική. Μόνο που αυτή τη φορά, η απογοήτευση ίσως συμπαρασύρει και την ίδια την Αριστερά. Όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα συναισθήματα κλονισμού της εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στους θεσμούς και στα κόμματα μεγεθύνονται επικίνδυνα, βαθαίνοντας την κρίση αντιπροσώπευσης.  Το Μνημόνιο, παρ’ όλο που προσωρινά μοιάζει να προσφέρει μια στοιχειώδη οικονομική και πολιτική σταθερότητα, σε λίγους μήνες από τώρα δεν θα μπορεί πια να διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή. Τα επώδυνα μέτρα δεν θα μπορούν να κρυφτούν πίσω από τα ανύπαρκτα «παράλληλα προγράμματα» και την επικοινωνιακή προπαγάνδα που υποθηκεύει ρητορικά το μέλλον στο παρελθόν, με τα γνωστά συνθήματα: «μιλάτε εσείς που κυβερνούσατε σαράντα χρόνια» κ.λπ.

Σε όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο αλλά και στην Ιρλανδία, η επιβολή των Μνημονίων έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την αποδιάρθρωση αλλά και για την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος. Μέσα από μια επώδυνη δοκιμασία, οι χώρες αυτές άρχισαν πρόσφατα να βρίσκουν ξανά ένα βηματισμό στην πορεία για την ευρωπαϊκή σύγκλιση, αμφισβητώντας παράλληλα την ασφυξία της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι περισσότερες από αυτές ήδη «βγήκαν στις αγορές», αποκαθιστώντας τη σχέση τους με την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία. Για πρώτη φορά, μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης, ο δρόμος της σταθερότητας και της πιθανής ανάκαμψης μοιάζει να είναι ξανά ορατός. Η Ελλάδα επέλεξε έναν άλλο δρόμο. Το πλειοψηφικό εκλογικό σώμα μετέτρεψε τις ψευδαισθήσεις του αρχικά σε πολωμένη αντιπολίτευση και έπειτα σε μίζερη διακυβέρνηση. Ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, τα ίδια προβλήματα εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τη χώρα και τους πολίτες, «σα να μη πέρασε μια μέρα». Δοκιμάζοντας όλες τις πιθανές κυβερνητικές λύσεις –και σε όλο το φάσμα που εκτείνεται από τη Δεξιά ως την Αριστερά– το πολιτικό σύστημα μοιάζει πλέον βραχυκυκλωμένο και αδύναμο να επινοήσει ένα εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο ανάκαμψης.

Ολοένα και περισσότερο, αυτές οι γιορτές θυμίζουν τους στίχους του Δ. Σαββόπουλου, από την ωραία διασκευή του τραγουδιού του Lucio Dalla. Τους παραθέτω μαζί με τις ευχές για μια καλή χρονιά, ιδίως ενόψει των εξαγγελιών που θα ακούσουμε μετά το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο του 2015 :

Σπανίως βγαίνουμε έξω κι ας είναι και γιορτές.
Αρκετοί σωριάζουν σάκους με άμμο στα παράθυρα και τις σκεπές.
Άλλος πάλι σωπαίνει για βδομάδες σαν νεκρός
κι όσοι δεν έχουν κάτι τις να πούνε τους περισσεύει και καιρός.

Μα η μικρή οθόνη μας είπε για τη νέα χρονιά
έναν ανασχηματισμό ευρύ που καρτερούμε πώς και τι.
Θα `χουμε, λέει, Χριστούγεννα και καρναβάλια καθ’ εκάστη.
Κάθε Χριστούλης θα κατέβει απ’ το σταυρό
και τα πουλάκια θα επιστρέψουν στο άστυ.

Θα έχει φαγοπότι και φως όλο το χρόνο,
θα βγάζουν λόγο και οι μουγκοί γιατί οι κουφοί μιλούσαν μόνο.
Θα επιτραπεί ο έρως όπως τον θέλει ο καθείς,
θα παντρευτούν και οι καλόγεροί μας μα κατόπιν δοκιμής.

Και ως δια μαγείας θα εξαφανιστούν
κάτι κρετίνοι, κάτι απαίσιοι που μας ταλαιπωρούν.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ανώμαλα ρήματα

from dimart http://ift.tt/1PsnbOn
via IFTTT