Ανάμεσα σε δυο πραγματικότητες
—Jacques Werup—
Μετάφραση: Βασίλης Παπαγεωργίου
Εκεί που το αναγκαίο είναι το σημαντικό
εκει δεν ισχύουν περίπλοκες αντιρρήσεις.
Μιλώ για μια πραγματικότητα που ποτέ δεν είναι
μεγαλύτερη ή μικρότερη ή πάνω ή κάτω,
για μια πραγματικότητα όπου κανείς βρίσκεται μόνο στη ΜΕΣΗ.
Εκεί βρίσκομαι, ολοψύχως.
Εκεί, εν μέσω κρισίμων αποφάσεων, στη μέση της ροής των λέξεων
που είναι πάντα καταληπτή και χρήσιμη.
εν μέσω των προσπαθειών που δεν γίνονται μόνο
για να κρύψω τον φόβο.
Εκεί βρίσκομαι, ολοψύχως.
Αυτή η πραγματικότητα υπάρχει. Κανείς πρέπει να τη δει αν δεν εθελοτυφλεί.
Εκεί δεν υπάρχουν αρωματισμένοι ήρωες μυθιστορημάτων
ούτε μοναδικές ακολασίες ή λεπτεπίλεπτες συμπεριφορές.
Μόνο ένας συντριπτικός αγώνας για επιβίωση.
Εκεί βρίσκομαι, ολοψύχως.
Είναι καλοκαιρινό πρωινό. Στέκομαι ξυπόλητος
στο δροσερό, υγρό χορτάρι με τα μάτια κλειστά,
δεν βλέπω, αλλά ακούω τη μακρινή θάλασσα
και αισθάνομαι το γαργάλημα του πρωινού ήλιου.
Μυρίζει φρέσκια σημύδα. Και καφέ απ’ την κουζίνα.
Προσπαθώ να καταλάβω με τις αισθήσεις, με την καρδιά,
αλλά όσο κι αν κλείνω τα μάτια, κι αν ακούω ή μυρίζω,
ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ,
άλλο τόσο προσπαθώ την ίδια στιγμή
να τα ζήσω όλα αυτά το ίδιο έντονα πάλι,
σσε μισό χρόνο, όταν θα με χτυπά στο πρόσωπο ο χειμώνας
και το σώμα θα σφίγγεται σα γροθιά.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
from dimart https://ift.tt/3fPf1l6
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου