Ο γλάρος
—Γιάννης Σκαρίμπας—
Ώρα καλή στου απείρου την καρδιά
γλάρε µου βραδυνέ που φεύγεις – πλοίο,
μετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά,
η κάμαρά µου, ένα φωσάκι, ένα βιβλίο.
Πηγαίνεις συ… Εγώ εκπεσµένο αλαργινό
αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω·
ένα βιβλίο, ένα φωσάκι –και πονώ–
µια καµαρούλα – αδέρφι µου υψωμένο.
Κι όλο πετάς. Ώρα καλή κι έχω δουλειά
στο χούμα δω που βρέθκαν οι καημοί µου,
άσπρα να κάμω τα χρυσά µου τα µαλλιά
κι ύστερα να λυγίσω το κορμί µου.
Κι από κοντά (μην απορείς και µη ρωτάς)
σιγά θα φύγω έχω δουλειά γλάρε µου – πλοίο
ένα βραδάκι που λευκός συ θα πετάς
σαν να ‘σαι το ανοιγμένο µου βιβλίο…
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
from dimart https://ift.tt/38FaUDn
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου