Το ποίημα της εβδομάδας 18/9

Η ώρα

—Χουάνα ντε Ιμπαρμπούρου—
Μετάφραση: Γ. Δ. Χουρμουζιάδης

Πάρε με πριν περάσει η ώρα,
όσο τα ρόδα ανθίζουν, τώρα
που λάμπει μαύρη ακόμη
η σκεφτική μου κόμη.

Τώρα που έχω το σώμα αφράτο,
το μάτι φως, το δέρμα μυρωδάτο.
Πάρε με τώρα που έχω βάλει
στο πόδι μου την άνοιξη σανδάλι.

Τώρα, που σκάει το γέλιο μου στ’ αχείλια
σα να χτυπάν κουδούνια χίλια.
Τώρα, γιατί ύστερα, το νιώθω,
θα τα σκεπάσει όλα το κρύο,

και τον θερμότατό σου πόθο
τον βλέπω ανθό σε μαυσωλείο!
Πάρε με πριν περάσει η ώρα,
στην άνθισή μου πάνω, τώρα,

πριν ξημερώσει, πριν βραδιάσει,
πριν το λουλούδι ξεφυλλίσει,
πριν δούμε, αγαπημένε μου, στην πλάση
να γίνεται η περιπλοκάδα κυπαρίσσι…

[Νέα Εστία, τ. 1024, 1/3/1970]

* * *

Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων

from dimart https://ift.tt/30pVoq4
via IFTTT