zougla: Συντεταγμένες

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Συντεταγμένες

Αυτό δεν είναι τραγούδι #704
Dj της ημέρας, η Βυζαντία Πυριόχου Γκυ

Ξέρεις ποιος είναι αυτός που δεν θες. Είναι αυτός ο μίζερος, καταπιεσμένος τύπος που κορνάρει με το που το φανάρι ανάψει πράσινο. Ο τύπος που θα σου κλέψει την σειρά στην ουρά κάποιου ταμείου όχι για να εξοικονομήσει δυο λεπτά, αλλά για να θριαμβολογήσει με την κουτοπονηριά του. Αυτός που θα πετάξει τα σκουπίδια από το αυτοκίνητο στο δρόμο, γκαζώνοντας κατόπιν στο τέρμα. Σε εκνευρίζει που αυτός που δεν θες είναι δίπλα σου.

Αλλά μην ανησυχείς, δεν έχεις πρόβλημα.

Θα έρθει ο καιρός που αυτός που δεν θες θα είναι μπροστά σου. Θα σου κλέβει τις ευκαιρίες στη δουλειά και πάντα θα προάγεται πρώτος, ενώ εσύ καταδικάζεσαι να κοιτάς την πλάτη του. Θα είναι αυτός που βγάζει την καλύτερη γκόμενα. Θα είναι αυτός που έχει τα ομορφότερα επιχειρήματα και μακράν τα πλέον πειστικά. Θα ξέρει να μιλάει, θα κάνει πραγματικότητα αυτό που δεν κατάφερες (να πας στην Κούβα, να μάθεις σάλσα, να ανοίξεις ένα σινεμά, να αγοράσεις το σπίτι των ονείρων σου) και θα είναι το επίκεντρο της προσοχής ενώ δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Ή έστω δεν είναι τίποτα πολύ μακριά από σένα.

Αλλά μην ανησυχείς, δεν έχεις πρόβλημα.

Θα έρθει ο καιρός που αυτός που δεν θες θα είναι πίσω σου. Θα αισθάνεσαι να καιροφυλακτεί για την στιγμή που θα είσαι αφηρημένος. Θα νιώθεις την εκνευριστική του ανάσα και τη διαφορετική του μυρωδιά. Θα τον κάνεις εικόνα στο κεφάλι σου και θα είσαι σίγουρος πως έτσι θα είναι. Θα τον νιώθεις που θα σε παραμονεύει, θα θέλει να σου αρπάξει την θέση (στη δουλειά, στο πάρκινγκ, στην παρέα, στην πολιτική σου παράταξη) και να γίνει το επίκεντρο της προσοχής ενώ δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Ή έστω είναι πολύ μακριά από σένα.

Αλλά μην ανησυχείς, ακόμα δεν έχεις πρόβλημα.

Θα έρθει ο καιρός που αυτός που δεν θες θα είναι απέναντί σου. Θα είναι ο σύζυγός σου, που δεν σε στηρίζει και δεν έχετε κάτι κοινό, θα είναι το παιδί σου, που χάρη σε εκείνο έμαθες σε πόσα πράγματα τελικά οι γονείς σου είχανε δίκιο, θα είναι ο συνάδελφός σου, που προσπαθεί συνεχώς να σου βάλει τρικλοποδιά και να σε σωριάσει για να σε γελοιοποιήσει, θα είναι η μάνα σου, που σε κοιτάει με αυτό το εκνευριστικό βλέμμα που φωνάζει «είχα δίκιο, είχα δίκιο», θα είναι εκείνος ο παλιός σου έρωτας, εκείνο το παλιό σου όνειρο ζωής που θέλεις να το σβήσεις από τον χάρτη και επιμένει να σε κοιτάζει με οίκτο στον καθρέφτη κάθε πρωί.

Αλλά όχι, ακόμα δεν έχεις πρόβλημα.

Θα έρθει ο καιρός που αυτοί που διαδηλώνουν (σε μια μάζα σφιχτή, απερίσπαστη και – για σένα – αδιαφοροποίητη) πάντα θα σου κλείνουν το δρόμο. Θα έρθει ο καιρός που οι άνεργοι θα υπερβάλλουν για το κόστος ζωής. Που οι μετανάστες θα είναι συνώνυμοι συλλήβδην με τους εγκληματίες. Που οι κυβερνήσεις θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Που κανείς δεν θα διαφωνεί μαζί σου, και που πάντα μιλάς πρώτος και καταλήγεις τελευταίος. Που έφτασες εκεί που ήθελες, ξεχνώντας πως αυτό που ήθελες δεν έμοιαζε στην πραγματικότητα έτσι. Προσαρμόστηκε. Συμβιβάστηκε. Ναι, τελικά δεν ήθελες να μάθεις ντραμς, ήθελες να πάρεις Πόρσε. Απλά στην αρχή μπερδεύτηκες.

Αυτόν τον καιρό θα είσαι καλά. Όχι,όχι, δεν θα είσαι καλά. Θα είσαι υπέροχα. Θα είσαι ήρεμος και θα απολαμβάνεις τα κεκτημένα σου. Κεκτημένα, θα σκέφτεσαι, τι ωραία λέξη. Δικά μου. Έξω θα λυσσομανάει η ζωή, αλλά εσύ θα έχεις τα κεκτημένα σου, οπότε δεν θα ανησυχείς. Έξω θα φωνάζουν οι φίλοι, αλλά εσύ δεν θα στεναχωριέσαι, γιατί δεν τους έχεις πια ανάγκη. Δεν έχεις, πια, καμία ανάγκη. Έξω θα ουρλιάζει ο έρωτας, αγνός και βρώμικος όσο δεν πάει, αλλά εσύ θα έχεις επιχειρήματα να του γελάς κατάμουτρα. Δεν θα φοβάσαι. Δε θα ανησυχείς. Δεν θα περιμένεις.

Όμως τώρα είναι που έχεις αληθινό πρόβλημα.
Τώρα.
Που ήρθε ο καιρός που αυτός που δεν θες, είναι μέσα σου.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.