Το τραγούδι του σπουργίτη

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 331
Dj της ημέρας, η Stucano Closer

Οι πέντε φίλοι, ηλικίας 8-10, κάθονται στο πεζοδρόμιο και λένε ανέκδοτα.
Εγώ ποτίζω τον κήπο και τους ακούω:

«Οδηγούσε ένας άνθρωπος όταν άκουσε κάτι να κτυπάει στο μπροστινό τζάμι του αυτοκινήτου του.
Σταματά, κατεβαίνει και βρίσκει ένα σπουργιτάκι ξαπλωμένο στην άσφαλτο.
— Πωπωπω, κρίμα, το σκότωσα το καημένο!
Σκύβει κάτω, το μαζεύει και σαν να ψιλοζούσε το σπουργιτάκι, αλλά ήταν σε κώμα.
Το παίρνει, το πάει σπίτι του και το βάζει σε ένα κλουβί μέχρι να συνέλθει και να γίνει καλά. Αργότερα έφυγε από το σπίτι για δουλειές.
Συνέρχεται το σπουργιτάκι σιγά-σιγά και κοιτάει και τι να δει ;
Πάνω κάγκελα, δεξιά κάγκελα, αριστερά κάγκελα, μπροστά κάγκελα, πίσω κάγκελα.
Τρελαίνεται το σπουργιτάκι και λέει:
— Πωπωπω, τον σκότωσα τον άνθρωπο!»

Παιδικά γέλια, χαρούμενες φωνές, λίγο κυνηγητό, λίγο βρίσιμο και σειρά πήρε ο επόμενος.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1Suh9Nr
via IFTTT