Μπιρ παρά

Ιστορίες της δραχμής #3

—του Σόλωνα Σαρακενίδη—

Κάποτε οι εκδρομές στην γειτονική (προς ανατολάς) χώρα ήταν πολύ συχνές. Ήταν φθηνή η Τουρκία τότε. Πολύς κόσμος ταξίδευε προς τα εκεί και όχι μόνο οι ομόδοξοι με την Τουρκία συμπολίτες μας. Εγώ πήγα δύο φορές. Η πρώτη ήταν κάπου το 1980, σε μια ημερήσια που οργάνωσε ο σύλλογος δημοτικών υπαλλήλων Ξάνθης στην Αδριανούπολη (ήμουν της …προσκολλήσεως) και η δεύτερη το 1996-97 που την οργάνωσε ο ΣΥΝ Ξάνθης.

Θα σας πω για την πρώτη. Ομαδικό διαβατήριο, πριν την επιβίβαση ο οδηγός μάζεψε ό,τι χρήματα επί πλέον είχαν κάποιοι μαζί τους (δραχμές κυρίως) για να τα περάσει από τον «έλεγχο» του τελωνείου. Εκεί στην Καστανιά, στο ερείπιο, τότε, τελωνείο μας, έγιναν όλα κάπως παράξενα. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο, έγινε κάποιος έλεγχος εντός του και στην συνέχεια διασχίσαμε τα σύνορα και βρεθήκαμε στον πολύ ομορφότερο χώρο του τουρκικού τελωνείου. Μας πλησίασε, θυμάμαι, κάποιος για μια «εξυπηρέτηση» αλλά δεν ενδώσαμε γιατί τα χρήματα τα είχε ακόμη ο οδηγός (γι αυτούς που συνήθιζαν τέτοιους είδους συναλλαγές).

Διασχίσαμε πολύ γρήγορα τα λίγα χιλιόμετρα που χωρίζουν τις Καστανιές από την Αδριανούπολη και, αφού ο οδηγός μάς έκανε μια βόλτα μέσα στις γειτονιές της πόλης (κάποια στιγμή νομίζω κάτι πιτσιρίκια πέταξαν μια πέτρα στο λεωφορείο), κατεβήκαμε τελικά σε ένα κεντρικό πάρκινγκ και τρέξαμε (ως γνήσιοι Ελληνες), στην σκεπαστή αγορά (αντίστοιχη της Κωνσταντινούπολης) για τα «ψώνια». Δερμάτινα, αλάβαστρος, παπούτσια και δεν θυμάμαι τι άλλο ήταν τα «συμφέροντα» να αγοράσει κανείς Οι συναλλαγές ήταν… πολυπολιτισμικές. Κατά σειρά (από πάνω προς τα κάτω-τουτέστιν από φθηνότερα προς ακριβότερα) ήταν: Δολάριο, μάρκο, τουρκική λίρα, δραχμές. Με δραχμές δηλ. αγόραζες ακριβότερα το ίδιο πράγμα παρά με δολάρια. Οι μετατροπές γίνονται τόσο αστραπιαία από τους πωλητές που οι απόφοιτοι του London School of Economics θα φάνταζαν μπροστά τους ως κλητήρες σε τράπεζα. ΄Ηταν το πρώτο χτύπημα που ένιωσα στην «εθνική» μου υπερηφάνεια, μάλιστα σε μια χώρα που θεωρούσα μέχρι τότε υποδεέστερη της ένδοξης, πλην τιμίας, δικής μου. Δημιουργήθηκε ένα κομφούζιο μέσα στο κεφάλι μου και ήμουν βέβαιος ότι θα χάσω σε όποιο νόμισμα και αν αγόραζα (είχα βέβαια μόνο το «εθνικό»). Αλλά οι ανατολίτες έμποροι —που αν δεν έκανες παζάρι μαζί τους το θεωρούσαν μεγάλη προσβολή— ήταν ικανοί να σου πουν απ’ έξω όλες τις ισοτιμίες της ημέρας.

Τι Dow Jones, τι Nasdag, τι Nikkei, χαρτωσιά δεν έπιαναν μπροστά τους. Οι καλύτεροι χρηματιστές του κόσμου θα πήγαιναν σε ψυχαναλυτή αν τους γνώριζαν. Κάποιοι αγόρασαν μπανάνες (από το προηγούμενο επεισόδιο αυτό, αλλά όταν τις είδε ο οδηγός είπε ότι υπάρχει υγειονομική απαγόρευση και θα τις κατασχέσουν στο τελωνείο. Τότε ήταν που παραλίγο να καθιερωθεί μια καινούρια επιδημία, η μπανανίαση. Βοήθησαν και κάποια ντόπια πιτσιρίκια).

Εγώ πήρα τελικά κάτι παπούτσια που δεν τα φόρεσα ποτέ, γιατί με στένευαν. Νομίζω κάπου τα έχω ακόμη. Ισως μου χρειασθούν στο μέλλον. Ποιος ξέρει!

* * *

Ιστορίες της δραχμής #1

Ιστορίες της δραχμής #2 — Nivea, μπανάνες και βιντεοταινίες

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία De profundis

from dimart http://ift.tt/1Kffx50
via IFTTT