zougla: Το ποίημα της εβδομάδας 12/7

[Πίσω απ’ αυτόν τον αβέβαιο ουρανό…]

—Jules Supervielle—
Μετάφραση: Τάσος Κόρφης

Πίσω απ’ αυτόν τον αβέβαιο ουρανό κι αυτήν τη γκρίζα θάλασσα
που η καρένα της πλώρης ανόρεχτα κολπώνει,
πίσω απ’ αυτόν τον κλεισμένο ορίζοντα
είναι η Μπραζίλια* με όλους τους παλμούς της,
με τις πληθωρικές μπανανιές που μπερδεύουν τα φύλλα τους
όπως οι ελέφαντες τις αιωρούμενες προβοσκίδες τους,
τους πυραύλους των μπαμπού που φοβερίζουν τον ουρανό,
με το μέλι του βάθους, ένα πυκνό μέλι,
και τα καθάρια οβάλ πρόσωπα των γυναικών, βαριά από τη μνήμη της ηδονής.
Και να που η συνοχή του ορίζοντα, σε λίγο, διασπάται
κι η γη μακραίνει σ’ ένα υπέροχο τοπίο.
Και να που ξεπροβάλλουνε κορφές, βγαλμένες, λες, απ’ το μηδέν
κι όμως γεμάτες απ’ την γοητεία και την προσωπικότητα των βουνών,
παρά την αμφιβολία των αποστάσεων.
Και να που αστράφτουν σπίτια, κατά μήκος της φλύαρης κόψης των όρμων,
στην κατηφοριά του τοπίου, σ’ ένα λείο επίπεδο.
Και να εδώ μια γυναίκα καθισμένη στη μέση ενός γλυκού κάμπου από καλαμιές.
Και να που φτάνει κοντά μου
η ευγνωμοσύνη του κόκκινου τόξου, ύστερα από τις τροπικές βροχές.