—της Στου Κλόσερ και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—
Έστω και στο τέλος, την ώρα του «θανάτου» του, είναι καλό που το ευρύ κοινό έμαθε την ύπαρξη του Cassini και της αποστολής του.
Ομάδες επιστημόνων από δεκαεπτά χώρες συνεργάστηκαν επί δεκαεννέα χρόνια, σε όλα τα στάδια της περιπέτειας, από την κατασκευή και την εκτόξευσή του έως τη συλλογή και την επεξεργασία των στοιχείων από την Αφροδίτη, τον αστεροειδή Masursky, τον Δία και κυρίως τον Κρόνο (τον πιο «εμβληματικό» πλανήτη, λόγω των δακτυλίων του, στη συλλογική μας συνείδηση)· το δε «αδελφάκι» του, η διαστημική συσκευή Huygens (προφέρεται «Χόιχενς»), που συνόδευε το Cassini έως το 2004, προσεδαφίστηκε στον μακρινό Τιτάνα, το μεγαλύτερο από τα φεγγάρια του Δία.
Ήταν το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που βρέθηκε στην επιφάνεια ενός ουράνιου σώματος τόσο κοντά στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.
Σήμερα, το Cassini δεν υπάρχει πια: διαλύθηκε πάνω στους δακτυλίους του Κρόνου, καθώς ξέμενε από καύσιμα και πλέον δεν θα ήταν δυνατός ο έλεγχός του από τη Γη.
Η προσφορά του στη γνώση του διαστήματος υπήρξε συγκλονιστική – αυτό μπορεί να το καταλάβει ο καθένας βλέποντας απλώς εικόνες που έστειλε από το αδιανόητο ταξίδι του.
Ακούγοντας επιστήμονες να μιλούν γι’ αυτό, έχεις την αίσθηση πως μιλάνε για κάτι παραπάνω από μια υπέροχη μηχανή: μάλλον για έναν πιστό σύντροφο, που του χρωστάμε ίσως τις πιο συναρπαστικές καρτ-ποστάλ από τα ταξίδια του.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Επιστήμη
Στο:Επιστήμη Tagged: Cassini, Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Στου Κλόσερ
from dimart http://ift.tt/2y75fnc
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου