zougla: Εκκεντρικός κατασκευαστής κάστρων

Το βιβλίο της άμμου #59

Ίσως η διαίσθηση αυτή της αναζήτησης ήταν που με οδήγησε στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του Μπρανλύ. Είχα παρακαλέσει την οικονόμο του, όπως και να ‘χε το πράγμα, να καλέσει τον γιατρό που κούραρε τον φίλο μου, κι είχα αποφασίσει να μείνω να τον περιμένω και να βεβαιωθώ για την κατάσταση της υγείας του. Η περιέργειά μου με οδήγησε να ψάξω, αγγίζοντας με το δάχτυλο, το ένα ράφι μετά το άλλο, τους τόμους αυτής της λαμπρής βιβλιοθήκης. Σταμάτησα, μ’ ένα αίσθημα πικρής απόλαυσης, σαν αναγνώρισα τους τίτλους κάποιων βιβλίων που εμφανίστηκαν στην πορεία αυτής της αφήγησης: La Duchesse de Langeais par Honoré de Balzac, Méditations de Lamartine, Poésies de Jules Supervilles, Les Chants de Maldoror par Isidore Ducasse dit Comte de Lautréamont, Les Trophées de José María de Heredia, Imitation de Nôtre Dame la Lune par Jules Laforgue και Mémoires de M. Alexandre Dumas.

Με προβλημάτισε η παρουσία, μέσα σ’ αυτό το ξεχωριστό ράφι, ενός βιβλίου που δεν είχε αναφερθεί κατά την πορεία της αφήγησης του φίλου μου του κόμη ντε Μπρανλύ. Θυμήθηκα τότε πως τα παιδιά, ο Βίκτορ κι ο Αντρέ, είχαν βέβαια αναφέρει τον Μοντεχρήστο, τους Τρεις Σωματοφύλακες και το Σιδηρούν Προσωπείον. Το βιβλίο είχε ανάμεσα στις σελίδες του ένα κιτρινισμένο μεταξωτό σελιδοδείκτη που άνοιγε ένα χρυσαφένιο κανάλι στη σκόνη. Το πήρα στα χέρια μου, χάιδεψα το μαλακό δέρμα και τις καφέ σκούρες γωνίες του· έτριξε καθώς το άνοιξα, και διάβασα τη σελίδα με τα ανάγλυφα γράμματα, όπως συνηθιζόταν να τυπώνουν τα βιβλία παλιά, λες και τα γράμματα ήταν έτοιμα να ξεκολλήσουν από τις σελίδες και να πετάξουν μακριά σαν αποδημητικά πουλιά.

Αυτό που διάβασα δεν ανήκε, καθ’ εαυτό, στα απομνημονεύματα του δυνατού αυτού συγγραφέα τον οποίο κανείς, ευτυχώς, δεν κατάφερε να μετατρέψει ως διά μαγείας, όπως επιθυμούσε όλο ειρωνεία ο Φλωμπέρ, σε λογοτεχνικό είδωλο. Πάντα έλεγα μέσα μου πως τα βιβλία του Δουμά είναι σαν κι αυτόν τον ίδιο: λαίμαργα, απολαυστικά, υπερβολικά, μεγαλόψυχα, διαυγή όμως κρυφά ερωτικά κι ακόρεστα. Αυτή η σελίδα μάς θύμιζε ότι, λίγο πριν πεθάνει, ο Δουμάς πατήρ άφησε στο γιο του, το δημιουργό της Κυρίας με τας καμελίας, ένα χρυσό λουδοβίκειο και του είπε πως τον έβλεπε κιόλας, ο γέρος είχε τη φήμη του προφήτη, εκκεντρικό κατασκευαστή κάστρων στον δρόμο για το Μπουζιβάλ κι αμετανόητο εραστή γυναικών που, σαν πιο σοφές, μονάχα δέχονταν απ’ αυτόν το δώρο του αφρού των ημερών. Ωστόσο, πρόσθετε, είχε καταφθάσει στο Παρίσι με τούτο το χρυσό λουδοβίκειο και το φύλαγε ακόμα ως αυτήν εδώ την ώρα του θανάτου του.

* * *

Κάρλος Φουέντες, Μακρινές συγγένειες, μετάφραση Χριστίνα Κόμη – Καλλινίκου, Θεμέλιο, Αθήνα 1998

carlos_fuentes_makrines_sygeneies

Ανθολόγος σήμερα, ο Γιώργος Τσακνιάς

sergey_tyukanov_fantasy_painting_shoe6

Εικόνα εξωφύλλου: Σεργκέι Τιουκάνοφ

* * *

—Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται αποσπάσματα βιβλίων που μιλούν για άλλα βιβλία, πραγματικά ή φανταστικά. Εντοπίστε σχετικά αποσπάσματα και στείλτε τα στο dimartblog@gmail.com για να γίνετε ο ανθολόγος της ημέρας—