zougla: A song for Sebald

—του Γιώργου Τσακνιά—

Κάποτε ο John Cage έδωσε μια διάλεξη, όπου περιέγραφε τρόπους τυχαίας μουσική σύνθεσης: με ζάρια, με κλήρους, με βάση προϋπάρχοντα σημάδια στο χαρτί κ.ο.κ. Στο τέλος, μια κυρία από το κοινό σήκωσε το χέρι της και σχολίασε: «Άμα είναι έτσι, γράφω κι εγώ μουσική». Ο Cage τής απάντησε: «Ναι, αλλά δεν γράφετε».

Η Jane Benson όμως γράφει.

Η Jane Benson γεννήθηκε στην Αγγλία. Σπούδασε ζωγραφική στο Εδιμβούργο και εν συνεχεία στο Σικάγο. Ζει μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης και διδάσκει στην Καλών Τεχνών του Κορνέλ. Τα έργα της είναι κατά κανόνα γλυπτά, βίντεο ή performance.

Από τις 31 Μαρτίου μέχρι της 7 Μαΐου παρουσίασε στη LMAKgallery, στο Λόουερ Ιστ Σάιντ του Μανχάταν, το έργο της με τίτλο «Ένα τραγούδι για τον Ζέμπαλντ» (1995). Η Jane πήρε ανά χείρας τους Δακτύλιους του Κρόνου του W.G. Sebald κι ένα κοπίδι και κάθισε και έκοψε πολύ προσεκτικά όλο το κείμενο, πλην των συλλαβών: ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, σι (do, re, mi, fa, so, la, ti). Οι κομμένες σελίδες, που θυμίζουν ανάποδο κολάζ, εκτέθηκαν στους τοίχους της γκαλερί, ενώ παράλληλα η κάθε σελίδα χρησίμευε ως παρτιτούρα και μπορούσες να καθίσεις μπροστά από κάθε κεφάλαιο, να φορέσεις τα ακουστικά και να ακούσεις τις συλλαβές-νότες που επέζησαν του κοπιδιού.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε το πρώτο κεφάλαιο.

Οι κριτικοί περιέγραψαν το έργο ως καλή αφετηρία για αποδόμηση και διαλογισμό, καθώς επίσης και ως ηρεμιστικό, σε αντιδιαστολή με τη νεοϋορκέζικη βαβούρα στη γειτονιά της LMAKgallery.