Χρόνος απόδημος

—του Γιάννη Κωνσταντίνου—

Ο χρόνος της πανδημίας είναι φθηνός και κακής ποιότητας, έχει λιμνάσει και ξεχειλίζει σαν βούρκος. Τον μαζεύεις και δεν έχεις τι να τον κάνεις. Δεν αποθηκεύεται, δεν στοκάρεται, μπαγιατεύει μόλις γίνεται. Κανείς δεν φαντάζεται ότι την επαύριον, όταν φύγει ο τωρινός φόβος του θανάτου, ο μετά-χρόνος θα καταναλώνεται αχόρταγα και βιαστικά, με βουλιμία κατοχική. Σαν είδος ανάγκης σε διαρκή ανεπάρκεια στα ράφια των σουπερμάρκετ. Η αναβολή θα γίνει ασέβεια, σχεδόν ύβρις, γιατί πάντα θα σκέφτεσαι ότι μπορεί ένας νέος θανατηφόρος φόβος να επιστρέψει. Ανίερα θα είναι τα μακροπρόθεσμα πλάνα, τα σχέδια «για του χρόνου», «για όταν μπορέσουμε», τα «άστο γι` αύριο». Οι προθεσμίες θα εξαντλούνται πριν καλά καλά αρχίσουν. Το «εδώ και τώρα» θα είναι η νέα επικρατούσα θρησκεία. Η καλοκάγαθη παροιμία «μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα» θα αναβαθμιστεί στην ενδεκάτη αδιαπραγμάτευτη εντολή της. Από τη γραμματική θα εξοβελιστεί λόγω αχρησίας ο συντελεσμένος μέλλων. Χωρίς μέλλον, παρόν είναι μόνο το βάρος της μνήμης. Η αναπόληση και η εξαντλητική διήγηση δείχνουν ότι έφτασε η ώρα της κρίσης. Τα νέα ιερατεία, όσοι δηλαδή θα έχουν το μονοπώλιο της νόμιμης ανάμνησης, θα σπείρουν τύψεις για ό,τι δεν προλάβαμε πριν και τώρα δεν γίνεται. Θα εξομολογούν ως δική μας αμαρτία κάθε τι που τάχα τους εμπόδισε από τότε να επιβάλουν τη σημερινή τους εξουσία. Ο νόμος τους θα τιμωρεί την καθυστέρηση ως αναδρομική αντίσταση. Δεν αποκλείεται να καούν τα αδιάβαστα βιβλία.

Μας βλέπω με κβαντική σκευή, αγορασμένη στη μαύρη, στριμωγμένους στα σύνορα εκείνου του χωρίς-μέλλον-μετά, να εκλιπαρούμε τους Άλλους για ασφαλή διέλευση στον δικό τους χωροχρόνο. Χαζοί δεν είναι και τα ψεύτικα χαρτιά δεν πείθουν πια κανέναν ότι είμαστε ασυμπτωματικοί στον ιό του τέλους. Γιατί κόστισαν την υπομονή και τις οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής.

* * *

Alighiero Boetti, «Οι δίδυμοι». Φωτομοντάζ 1968, εκτύπωση σε κάρτες 13Χ17 εκ., πενήντα αντίτυπα, τα οποία έστειλε ως καρτ ποστάλ σε φίλους του. Τον Alighiero Boetti απασχολούσε πολύ το ζήτημα του χρόνου, του εαυτού και της διαλεκτικής σχέσης των εαυτών στο πέρασμα του χρόνου. Στη συγκεκριμένη αυτοπροσωπογραφία, δύο εαυτοί του κρατιούνται χέρι χέρι. Το 1973, ο Boetti άλλαξε επισήμως το όνομά του σε Alighiero e Boetti (Αλιγκιέρο και Μποέτι),.

* * *

Εικόνα εξωφύλλου: θεατές παρακολουθούν το βίντεο του Christian Marclay με τίτλο  «Το ρολόι» στις 7 Ιουνίου του 2011 στη Μπιενάλε της Βενετίας. Φωτογραφία: Marco Secchi/Getty Images.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Διάφορες παρεκβάσεις

 

from dimart https://ift.tt/3dOR5wH
via IFTTT