—του Γιώργου Γλυκοφρύδη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—
Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες, υπάρχουν διάφορα γεγονότα εγγεγραμμένα στην εθνική συνείδηση πέραν των εθνικών εορτών. Άλλα μικρά που τα θαμπώνει το πέρασμα του καιρού —αλλά και οι άπειροι καλοθελητές παραμορφωτές της Ιστορίας—, κι άλλα μεγάλα, που δεν μπορεί να τα θαμπώσει τίποτε.
Ο εφιαλτικός Ιούνιος του 2015 με πρωταγωνιστή τον αγενή της φωτογραφίας πιθανότατα θα θαμπώσει σύντομα σε τέτοιο σημείο που δεν θα είναι καν εφικτή η αφήγηση του συμβάντος. Σίγουρα θα υπάρχουν ένα δυο βιβλία που θα μιλούν για το γεγονός, όπως και δυο τρία ντοκιμαντέρ, αλλά το γεγονός που θα έχει μείνει στην εθνική συνείδηση θα είναι ο Γιάνης ως όμορφος, μόνος δίκαιος των λαών όλων, όρθιος απέναντι στα γεράκια της ΕΕ.
Μάρτυρες πιθανόν να υπάρχουν ως και δεκαετίες μετά, ως υπεραιωνόβιοι επιζήσαντες του ΒΠΠ, ας πούμε, που ίσως να περιγράφουν πώς ο αγενής Γιάνης έσυρε από τον γιακά Έλληνες πρωθυπουργούς —και όχι μόνο— στο φαντασιακό κλικ κάποιου μέλλοντος κάποιας φαντασιακής χώρας στην οποία εννοείται την εξουσία θα είχε εκείνος και ένα δυο άλλοι αδιανόητοι τύποι, αλλά αυτοί οι μάρτυρες δεν θα έχουν καμία σημασία. Όπως πάντα.
Ο αγενής Γιάνης θα έχει μείνει αιώνια ως ο μόνος που ύψωσε κεφάλι απέναντι στην ΕΕ. Κάτι ως ένα Τείχος του Βερολίνου που όμως ήταν αποδεκτό από τους Ανατολικογερμανούς. Που ποτέ δεν επιβλήθηκε. Αντίθετα εορτάστηκε από τον λαό ήδη από το πρωινό που ήταν ακόμη συρματόπλεγμα.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα
from dimart https://ift.tt/2KYL5pJ
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου