zougla: Philby

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1262
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Ο Kim Philby είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο πιο γνωστός κατάσκοπος της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Επί τριάντα χρόνια διπλός πράκτορας, υψηλόβαθμο στέλεχος της βρετανικής MI6 και, ταυτόχρονα, πληροφοριοδότης της σοβιετικής NKVD (KGB από το 1954 και μετά), ο Philby κατέφυγε στη Μόσχα το 1963, όταν ο κλοιός γύρω του είχε αρχίσει να σφίγγει και ήταν ζήτημα χρόνου να αντιληφθούν οι Βρετανοί το διπλό παιχνίδι του. Το 1981, σε μια ομιλία του σε πράκτορες της ανατολικογερμανικής Στάζι, ο Philby χαρακτήρισε το γεγονός ότι οι Βρετανοί δεν τον υποψιάστηκαν επί τριάντα χρόνια ως ταξικό: «Δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως ένα μέλος της άρχουσας τάξης της βρετανικής αυτοκρατορίας θα ήταν προδότης».

Η απίστευτη ιστορία του Philby ενέπνευσε πλήθος ντοκιμαντέρ, ταινιών μυθοπλασίας, μυθιστορημάτων, διηγημάτων και τραγουδιών. Μεταξύ αυτών, το Philby του Rory Gallagher, από το άλμπουμ Top Priority (1978). Ο Rory βρίσκει αναλογίες ανάμεσα στην ψυχολογία (όπως τη φαντάζεται ο ίδιος) του κατασκόπου και σε εκείνη του μουσικού που βρίσκεται σε περιοδεία. Πιθανότατα, η ιδέα για το κομμάτι ξεκίνησε από τη φράση με την παρήχηση στον πρώτο στίχο: feel like Philby. Σίγουρα ο Rory ήταν σε φουλ ψυχροπολεμικό mood όταν το έγραψε: στον δεύτερο στίχο (ο οποίος επαναλαμβάνεται και στο τέλος) υπάρχει αναφορά στο εμβληματικό μυθιστόρημα του John le Carré, το The Spy Who Came in from the Cold (Ο κατάσκοπος που γύρισε απ’ το κρύο), το οποίο κυκλοφόρησε το 1963 (η ομώνυμη ταινία του Martin Ritt με πρωταγωνιστή τον Richard Burton γυρίστηκε το 1965), δηλαδή την ίδια χρονιά που ο Philby κατέφυγε στη Μόσχα και που γυρίστηκε η δεύτερη ταινία της σειράς James Bond, From Russia with love (Από τη Ρωσία με αγάπη). Τότε, το 1963, ο Rory Gallagher ήταν δεκαπέντε χρονών.

Now ain’t it strange that I feel like Philby, there’s a stranger in my soul
I’m lost in transit in a lonesome city, I can’t come in from the cold
I’m deep in action on a secret mission, contact’s broken down
Time drags by, I’m above suspicion, there’s a voice on the telephone

Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah

Well it sure is dark in this clockwork city, contact’s never gonna show
I’ve got a code which can’t be broken, my eyes never seem to close
Well, I’m standing here in the silent city, shadows falling down
I’m disconnected but I don’t need pity, the night’s gonna burn on slow

Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah

Now ain’t it funny that I feel like Philby, a stranger on a foreign shore
I’ve got my plans and I must move quickly, there’s a knock upon the door
Still in transit and I’m close to danger, my cover can’t be blown,
It’s getting strange and it’s getting crazy, tell me, what is going on?

Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah

Four o’clock and nothing’s moving, six o’clock and the daylight’s stirring
Morning comes, must be moving on
All night long my mind’s been burning, makes me feel such a long, long way from home, home

Now ain’t it strange that I feel like Philby, there’s a stranger in my soul
I’m lost in transit in a lonesome city, I can’t come in from the cold

172254-004-8FBA7920

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *