zougla: Prisencolinensinainciusol

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1183
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

To 1972 o Adriano Celentano έγραψε και κυκλοφόρησε ένα τραγούδι με τίτλο «Prisencolinensinainciusol». Οι στίχοι ακούγονται σαν αγγλικά, αλλά δεν είναι. Πρόκειται για κλασικό «συναξάρισμα» (συνονθύλευμα από ανύπαρκτες λέξεις). Ο Celentano είχε δηλώσει ότι με αυτό το πείραμα επιχειρούσε να διερευνήσει τους φραγμούς στην επικοινωνία: «Ως μουσικός, είμαι επηρεασμένος από την αμερικανική μουσική και κουλτούρα. Έτσι, κάποια στιγμή, επειδή μου αρέσει η αμερικανική αργκό –η οποία, για έναν τραγουδιστή, είναι πολύ πιο αβανταδόρικη από τα ιταλικά– σκέφτηκα να γράψω ένα τραγούδι με θέμα την αδυναμία επικοινωνίας. Για να γίνει αυτό, έπρεπε οι στίχοι του τραγουδιού να μην σημαίνουν τίποτα».

Βαρύ το σκεπτικό του, αναμφίβολα. Ο Jacques Derrida, ένας εξαίρετος χιουμορίστας (δεν ειρωνεύομαι, σοβαρά το λέω: ήταν!), θα είχε πολλά να πει επ’ αυτού. (Δεν αποκλείεται να έχει όντως πει κάτι σχετικό. Θα έβγαζε άνετα μία διάλεξη 90 λεπτών μιλώντας για το «Prisencolinensinainciusol». Και η πλάκα είναι ότι μερικά από αυτά που θα έλεγε θα ακούγονταν α-νοήτως σημαντικά. Το «τίποτα» κάνει συνήθως εύηχη φασαρία· ενίοτε, δε, είναι επιτελεστικά χρήσιμο.)

Ας δούμε (και, στην ανάγκη, ας ακούσουμε) το πρωτόγονο ραπ του Celentano όπως παρουσιάστηκε σε εκπομπή της ιταλικής τηλεόρασης της εποχής. (Έχει και μια εισαγωγή όπου ο δημιουργός εξηγεί τα ανεξήγητα – στα ιταλικά, βέβαια· «γλώσσα σου είναι, ό,τι θες πες», ασούμε.) Μπορούμε παράλληλα να βάλουμε μόνοι μας νόημα στους στίχους. Αυτό είναι το ωραίο με την ασυναρτησία: ακριβώς επειδή δεν σημαίνει τίποτα, μπορεί να σημαίνει τα πάντα. (Αυτό μου θυμίζει κάτι που ξεχνάω πως θυμάμαι. Prisencolinensinainciusol!)

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι• αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *