zougla: Driver’s seat

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1111
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Ζαχαριάδης

Οι Sniff ‘n’ the Tears είναι το τυπικό one hit συγκρότημα: το Driver’s seat, που περιλαμβάνεται στο πρώτο τους άλμπουμ Fickle (1978) είναι η μοναδική τους εμπορική επιτυχία. Η πλάκα είναι ότι τυπικά δεν είναι καν δικό τους: η πρώτη του εκδοχή είναι ένα demo του 1973 με τους Ashes of Moon, το τότε συγκρότημα του συνθέτη του κομματιού, τραγουδιστή και κιθαρίστα Paul Roberts. Οι Ashes of Moon διαλύθηκαν και ο Roberts έφτιαξε τους Sniff ‘n’ the Tears. Το Driver’s seat έγινε επιτυχία σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Ολλανδία, αλλά όχι στην πατρίδα του συγκροτήματος, δηλαδή στο Ηνωμένο Βασίλειο, από κακό timing της κυκλοφορίας του single από την ΕΜΙ.

Μετά το Fickle, η σύνθεση του συγκροτήματος άλλαξε αρκετές φορές (ο Roberts πάντως ήταν σταθερός). Οι Sniff ‘n’ the Tears κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ στις αρχές της δεκαετίας του ’80, δεν είχαν επιτυχία και τελικά διαλύθηκαν το 1983.

Και ξαφνικά, το 1991 (χρονιά που κυκλοφόρησε κι ένα Best of του συγκροτήματος), το Driver’s seat χρησιμοποιήθηκε σε μια τηλεοπτική διαφήμιση της Pioneer. Αποτέλεσμα: επανακυκλοφόρησε με την ένδειξη «το κομμάτι που ακούγεται στη διαφήμιση της Pioneer» και εκτοξεύτηκε στο νούμερο ένα των ολλανδέζικων charts. Αποτέλεσμα: οι Sniff ‘n’ the Tears επανενώθηκαν το 1992 κι άρχισαν τα live και τις περιοδείες στην Ολλανδία και στη Γερμανία (υποθέτω πως από το set list δεν έλειπε το Driver’s seat).

Το 2001, οι Sniff ‘n’ the Tears έβγαλαν ένα άλμπουμ με τίτλο Underground, όπου ο Roberts έπαιζε περίπου τα πάντα: τραγούδι, κιθάρα, μαντολίνο, φυσαρμόνικα, πλήκτρα, μπάσο και drum machine. Δέκα χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησαν το Downstream, όπου τουλάχιστον έπαιζαν κι άλλοι εκτός του Roberts.

Trivia:
1) ο Keith Miller παίζει το σόλο σε αυθεντικό keyboard Moog.
2) ο πρώτος μπασίστας των Sniff ‘n’ the Tears Chris Birkin, που εγκατέλειψε το συγκρότημα μαζί με δύο άλλα μέλη λίγο μετά την πρώτη κυκλοφορία και επιτυχία του μοναδικού χιτ, έγινε μαθηματικός σε σχολείο στο Σάφολκ.