zougla: Backseat

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1104
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Χαρακτηριστική εϊτίλα, και μάλιστα από εκείνες τις εϊτίλες που αποτελούν περισσότερο κατάλοιπο των ’70s παρά προάγγελο των ’90s — γιαυτό και μου άρεσε, εξάλλου, ως ύστερο περιφερειακό hard rock. Το είδα στην κατεξοχήν 80s τηλεοπτική, το θρυλικό «Μουσικόραμα». Το όνομα του συγκροτήματος βοήθησε την αποτύπωση στη μνήμη μου: Peer Günt, ο τίτλος ενός θεατρικού έργου του Ίψεν (Peer Gynt) κι ενός μουσικού έργου που έγραψε γι’ αυτό, κατόπιν παραγγελίας του Ίψεν, ο Έντβαρντ Γκριγκ.

Οι ίδιοι οι Peer Günt είναι Φινλανδοί (συγκεκριμένα, από την Κούβολα), κι αυτό υποθέτω πως εξηγεί τη διαφορετική γραφή του ονόματος (οι Ίψεν και Γκριγκ είναι Νορβηγοί). Ο Peer Gynt του Ίψεν ταξιδεύει από τα νορβηγικά βουνά στη Σαχάρα — ένας ύστερος ρομαντικός ήρωας σε ένα έργο που δειλά δειλά προαναγγέλλει τον μοντερνισμό. Η ηρωίδα του Backseat των Peer Günt, πάλι, είναι μια αγριογκόμενα μυστήρια και περίεργη, που δε γουστάρει ούτε μηχανές ούτε γιαπωνέζικα αυτοκίνητα ούτε τσόντες ούτε άντρες στρίπερ αλλά τη βρίσκει μόνο στο πίσω κάθισμα μιας Τρανς Αμ. Μπράβο της.

Οι Peer Günt δημιουργήθηκαν το 1976 και υπάρχουν ακόμα. Το τραγούδι προέρχεται από το ομώνυμο («Backseat») άλμπουμ τους του 1986. Σκανδιναβοί καρεκλάδες των 80s που μιμούνται hard rock καρέκλες αμερικάνικες των 70s. Αλλά σέβονται, τουλάχιστον. Τους ξανακούς ευχάριστα, ιδίως αν σκεφτείς ότι στην εποχή τους, στο πεδίο του σκληρού ροκ, ας πούμε, έσπαγαν τα τσαρτς κάτι τύποι με περμανάντ και βάτες όπως ο Μπον Τζόβι.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *