zougla: Ring of fire

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1059
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Πράγματι, δεν είναι τραγούδι. Είναι τραγουδάρα. Απ’ αυτά με τη μελωδία που λες και βγαίνει από το στομάχι με μια ιλιγγιώδη φυσικότητα, απ’ αυτά που η συγκεκριμένη μουσική δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε άλλους στίχους, και αντιστρόφως. (Το σημείο, στο ρεφραίν, όπου ο Κας τραγουδάει «And it burns, burns, burns», κατεβάζοντας τη φωνή του στα όρια του υπόηχου, αντί ν’ αρχίσει να τσιρίζει από «πάθος», όπως θα απαιτούσε ένα λιγότερο ιδιοφυές τραγούδι, είναι μια από τις ωραιότερες περιπτώσεις αντίστιξης στίχου και μελωδίας που ξέρω.)

Αλλά είναι και κάτι ακόμα: τους στίχους τούς έγραψε η Τζουν Κάρτερ στην αρχή της σχέσης της με τον Τζόνι Κας – μιας σχέσης θυελλώδους αλλά και βαθιάς. Δεν μου έρχονται στο μυαλό πολλοί άλλοι στίχοι ερωτικού τραγουδιού γραμμένοι από γυναίκα εκείνη την εποχή (και όχι γυναίκα της ροκ, αλλά της κάντρι) με τέτοια ένταση. Η εικόνα είναι εκπληκτική: ο καινούργιος έρωτας ως ένα φλεγόμενο πηγάδι, στο οποίο πέφτεις και πέφτεις και πέφτεις, μια μαύρη τρύπα που δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει. Καμία σχέση με τις συνηθισμένες γλυκερές παρομοιώσεις περί έρωτα. Εδώ το πράγμα έχει μια θανατερή αγωνία, απέναντι στην οποία είσαι, εν τέλει, αδύναμος, τρωτός, ανήμπορος. Μια Αλίκη στη φλεγόμενη κουνελότρυπα, στην αρχή μιας παρανοϊκής περιπέτειας. Ό,τι κι αν λένε τα άλλα τραγούδια.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *