zougla: Paradise City (bluegrass version)

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1012
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Αφόρητη εϊτίλα, τρελή επιτήδευση, κραυγαλέο σικέ περιτύλιγμα σε όλες τις επιλογές του συγκροτήματος (μουσική, εμφάνιση, lifestyle) και —κυρίως— ελεεινή και απροκάλυπτη μίμηση των Led Zeppelin, που υπήρξαν συγκροτηματάρα. Ε, δεν χρειαζόμουν κι άλλους λόγους για να τους αντιπαθώ: οι Guns Ν’ Roses ήταν για μένα τότε και πάντα κάτι σαν Jon Bon Jovi με πολιτικά.

Φαίνεται πάντως ότι μερικά τραγούδια κάτι έχουν. Κάτι. Το οποίο κάτι μπορείς να το νιώσεις μόνο όταν τα ακούσεις από κάποιον που νιώθει και όχι από τη φριχτή πρώτη εκτέλεση του δημιουργού τους· εν προκειμένω, ένα από τα χιτ των Guns Ν’ Roses απαλλαγμένο από τη fake αγριάδα και από την υστερική τσιρίδα του wannabe Robert Plant πωστονλένε (άξις, άξελ, άσχολ — κάπως έτσι). Ακολουθεί λοιπόν μια bluegrass εκτέλεση του Paradise City από τους Steve ‘N’ Seagulls, οι οποίο είναι —αν έχετε Θεό— Φινλανδοί. Το όνομά τους είναι παραφθορά του Steven Seagull, πράγμα που τους κάνει ακόμα πιο συμπαθείς. Ηχογράφηση στον δρόμο, στο Austin, Texas, πέρσι την άνοιξη, τις μέρες που στην πόλη γινόταν το South by Southwest Festival.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *