zougla: Γιέστερντεϊ στο Αζερμπαϊτζάν

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1020
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Ζαχαριάδης

Yesterday, all my trouble seemed so far away

—Lennon / McCartney—

Πριν από μερικά χρόνια χρειάστηκε να πάω για μερικές βδομάδες στο Μπακού, για δουλειά στα πετρέλαια. Οι μέρες περνούσαν βαρετά, στα προάστια της πόλεις, στις γεωτρήσεις. Οι νύχτες δεν περνούσαν παρά μόνο με δυο-τρία ουίσκι στο μπαρ του ξενοδοχείου και αζέρικα βίντεο κλιπ στην τηλεόραση, στο δωμάτιο. Μέχρι που ένα απόγευμα, καθώς τελειώναμε τη δουλειά και επιστρέφαμε στην πόλη, ο Ρουσλάν —ο μόνος από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμουν με τον οποίον είχαμε ανταλλάξει δυο κουβέντες παραπάνω, πέρα από τα της δουλειάς— με κάλεσε για καφέ.

Πήγαμε στο καφενείο ενός ξαδέρφου του. Μετά, πήγαμε στο εστιατόριο ενός ξαδέρφου του και φάγαμε. Εν συνεχεία, πήγαμε στο μπαρ ενός ξαδέρφου του, όπου βρήκαμε δυο φίλους του Ρουσλάν, ο ένας με τη γυναίκα του, έπειτα σε ένα κλαμπ με live, που μου είπε πως το είχε ένας ξάδερφός του. Καταλήξαμε στο σπίτι του Ρουσλάν με την παρέα του — και με μια κοπέλα που ήρθε πέντε λεπτά αργότερα και μου τη σύστησε ως ξαδέρφη του. Ο Ο Ρουσλάν βάλθηκε να βάζει δίσκους στο πικάπ —ναι, δίσκους βινυλίου σε πικάπ— και να χορεύει μόνος του με κάτι αρχαία αζέρικα χιτ. Άρχισαν να κυκλοφορούν χέρι με χέρι κάτι τρίφυλλα και θυμάμαι να γελάμε μέχρι δακρύων. Το πρωί, για να με ξυπνήσει ο Ρουσλάν χρειάστηκε να μετακινήσει από πάνω μου την ξαδέρφη του. Χαζογελώντας, με το πρώτο τσιγάρο της μέρας στο στόμα, με έσυρε στο αρχαίο Lada του, μου έβαλε στο χέρι ένα θερμός με καφέ και ξεκίνησε για τη γεώτρηση.

Τρελά κέφια γιέστερντεϊ στο Αζερμπαϊτζάν, που λέτε.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *