zougla: Billy and the Dead

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1027
Dj της ημέρας, το dim/art

Σήμερα κλείνει τα 73 χρόνια ο Billy Cobham. Στο αφιέρωμα του dim/art στον μεγάλο αυτό μουσικό, ο Θοδωρής Τριανταφύλλου γράφει, μεταξύ άλλων: «Πασίγνωστος για το εκρηκτικό παίξιμο του στα τύμπανα και ιδιαίτερα αγαπητός και σε πιο «ροκ» ακροατήρια, ο Billy Cobham, μουσικά ενεργός εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις καλλιτεχνών του fusion της Jazz με το rock. Οι ικανότητες του στο παίξιμο των drums και τα καταιγιστικά σόλο του πολλές φορές επισκίασαν την καθαρά καλλιτεχνική και μουσική του αξία, με αποτέλεσμα να δεχτεί «βέλη» από τους πιο σοφιστικέ μουσικοκριτικούς και ακροατές. Ωστόσο οι δουλειές του από το πρώτο μισό των 70s αποτελούν ορόσημα και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Jazz, του Rock και της ευρύτερης μαύρης μουσικής».

Στο προαναφερθέν αφιέρωμα θα βρείτε, εκτός από πληροφορίες για τη ζωή και τη μουσική του Billy, πολλά τραγούδια. Αυτό όμως δεν είναι τραγούδι: είναι ένας αυτοσχεδιασμός τριών ντράμερ: στις 30 Οκτωβρίου του 1980, ο Billy Cobham ανέβηκε στη σκηνή του Radio City Music Hall της Νέας Υόρκης για να τζαμάρει με τον Bill Kreutzmann και τον Mickey Hart, τους δύο ντράμερ των Grateful Dead, γνωστούς και ως «Rythm Devils». Ο Cobham ήταν fan των Dead, τους οποίους άκουσε live για πρώτη φορά στο Filmore East το 1969. Θυμάται ότι ο ιδιοκτήτης του Filmore, ο θρύλος Bill Graham, τους προλόγισε με τη φράση: «Υποδεχθείτε τους Grateful Dead, που είναι το μόνο συγκρότημα που κάνει αυτό που κάνει».

Στο βίντεο, το τζαμάρισμα των τριών ντράμερ αρχίζει στο 42΄. Ανεκτίμητης αξίας, για τους λάτρεις των κρουστών και του αυτοσχεδιασμού. Happy birthday, Billy!

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *