zougla: A Thousand Secrets

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1017
Dj της ημέρας, ο Βασίλης Λουλές

«A Thousand Secrets» ή «Τα χίλια μυστικά του έρωτα»

Αν κάτι μου αρέσει τρελά στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι ότι τολμά να κάνει αυτό που κάνουμε όλοι μας όταν «κολλάμε» σε ένα τραγούδι ή σε έναν στίχο: το παίζουμε μέρα-νύχτα στο κεφάλι μας, το σφυρίζουμε, το τραγουδάμε, ξυπνάμε και κοιμόμαστε μ’ αυτό, ονειρευόμαστε στον ύπνο και στο ξύπνιο πάνω στη μελωδία και στο ρυθμό του! Μια έμμονη ιδέα που γίνεται βασανιστική — και μόνον όταν γίνει αφόρητη μπορούμε να απεξαρτηθούμε από αυτήν. (Στο τέλος το κόβουμε με το μαχαίρι).

Αυτή η συνεχής επανάληψη είναι το σημείο εκκίνησης για αρκετά από τα τραγούδια της μουσικής trip hop. Παίρνουν δηλαδή ένα μικρό απόσπασμα από ένα παλαιότερο μουσικό θέμα, το κάνουν λούπα και το αναπτύσσουν προσθέτοντας μπάσα/σκρατς/μπητ/παράσιτα, κόβοντας και επαναλαμβάνοντας λέξεις, παρεμβάλλοντας ήχους από άλλα σύμπαντα, κάνοντας πολλά από τα κόλπα (ωραία ή βαρετά) που έφερε η μουσική hip hop ήδη από τη δεκαετία του ’80. Το αποτέλεσμα μοιάζει συνήθως με μια μουσική σπείρα που, επαναλαμβανόμενη, εξελίσσεται αργά, παράγοντας ένα καινούργιο αισθητικό αποτέλεσμα.

Στο συγκεκριμένο τραγούδι των Αpanemic (ελληνικό γκρουπ με έδρα τα Γιάννενα) υπάρχει το μικρό απόσπασμα:
«Κάτω από μαύρο ουρανό — είπαμε χίλια μυστικά — ευλογημένο δειλινό»,
με τη φωνή της ελαφρολαϊκής τραγουδίστριας Νάντιας Κωνσταντοπούλου, από το τραγούδι «Σαν μπήκες στην ζωή μου, αγάπη μου» (1970).

Ακούγοντας ξανά και ξανά το «A Thousand Secrets» καταλαβαίνεις ότι κρύβει φοβερή γνώση μουσικής σύνθεσης ενώ αποκαλύπτεται και ο βαθύτερος λόγος αυτής όλης της «επανεγγραφής»: πίσω από τα συνεχή εμπόδια που βάζει στον εύκολο συναισθηματισμό, κάτω από τις επαναλήψεις/κατακερματισμούς λέξεων/παρεμβολές/αντιστίξεις/ανατροπές, κρύβεται ένας πολύ λυρικός και ερωτικός εαυτός — που σα να διστάζει να ομολογήσει ότι του αρέσει το παλιό τραγούδι και τα συναισθήματα που εκείνο εξέφραζε.

Μοιάζει σαν παιδί στην εφηβεία (…και όχι μόνο) που ντρέπεται να πει ότι είναι ερωτευμένο και κάνει κόλπα για να το κρύψει. Ψελλίζει μόνο σκόρπιες λέξεις ή κομματάκια από λέξεις.

Και αυτό που πετυχαίνει τελικά, το τραγούδι, παρά τη «φασαρία» που κουβαλάει (ή ίσως χάρις σ’ αυτήν), είναι να φρεσκάρει τον λυρισμό και να τον κάνει και πάλι επίκαιρο — και επιθυμητό όσο ποτέ!

Το ίδιο και τον έρωτα, με τα χίλια μυστικά του — μάς κάνει να θέλουμε να τα ανακαλύψουμε και πάλι από την αρχή. Και να τα ψιθυρίσουμε σε κάποιον άλλο· σα να είναι η πρώτη φορά.

Τραγούδι: A Thousand Secrets
Δημιουργοί: Apanemic
Κυκλοφορία: 2016

* * *

ΥΓ1. Ένα άλλο κείμενο πάνω σε τραγούδι των Apanemic εδώ

ΥΓ2. Σε κάποια άλλα τραγούδια των Apanemic ακούγονται μικρά αποσπάσματα από το ποίημα «Μες στα όνειρά μου πέρασες» του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου — ενός από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του προπερασμένου αιώνα (1868-1920). Λυρικό ποίημα—ύμνος στον «ανεκπλήρωτο έρωτα», με εξαιρετική χρήση της άνω τελείας που δημιουργεί ανακοπές στο ρυθμό!

Μες στα όνειρά μου πέρασες ένα κι εσύ όνειρό μου·
ήταν η λάμψη μιας στιγμής, μία λάμψη όπως κι εσύ,
και μου είναι ως να σε απάντησα στο γύρισμα ενός δρόμου,
ενώ μία δύση χύνονταν στον ουρανό χρυσή.

Και δεν κελάδησαν πουλιά, δεν άνθισαν οι κλάδοι,
γλυκόπνοη της άνοιξης δε σκόρπισε η ευωδιά,
ήταν φθινοπωριάτικο το πέρασμά σου βράδυ,
και μόνο τ’ άϋλα ρόδα του κρεμούσαν στα κλαδιά.

Και παίξαν και στην κόμη σου κρεμάσαν ολογύρα,
κι ήταν από τα μάτια σου σα να έσταζε το φως·
και πέρασες, δε στάθηκες· μα στην ψυχή μου πήρα
ό,τι στην ώρα ο πόθος της λαχτάρησε κρυφός.

Και πέρασες· στο διάβα σου δε σάλεψε ούτε φύλλο,
όμως στο δρόμο απόμεινε και τρέμει μιά πνοή
από χαμένο ένα όνειρο και από σβηστό ένα θρύλο
για ένα χρυσό βασίλεμα και μιά ιλαρή ζωή.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *