zougla: Αλληλογραφία Εξωτερικού

Κυνηγετική περίοδος #20

—Ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου βγαίνει για κυνήγι. Αν οι εικόνες είναι λαγοί, ο φακός μονόκαννος—

* * *

Τζάσπερ, είχες δει ποτέ σου τη σημαία του εθελοντικού λόχου
των Ελλήνων της Αμερικής κατά τους πολέμους ’12 – ’13; Είχες
δει κουρελόπανα μέσα στο χρόνο να μεταμορφώνονται σε έργα
τέχνης; Φαντάστηκες τη φθορά σαν μια αργόσυρτη πινελιά, το
μπαρούτι σαν μια υπόμαυρη στιγμιαία σκιά, την απόσταση του
εικαστικού σαν βεληνεκές ενός όπλου στο πεδίο της μάχης, τις
σκισμένες κλωστές σαν αντανάκλαση της έντασης των σπασμέ-
νων νεύρων, τα χαμένα κομμάτια υφάσματος σαν τη θεωρία του
χαμένου κέντρου, τις όποιες τρύπες σαν μαύρα πηγάδια του
υποσυνειδήτου; […]

Τζάσπερ, επειδή ίσως σε κούρασα, μπορείς να κάτσεις ημιανά-
παυση. Ξέρεις, εδώ λένε είναι Μπαλκάνια, γι’ αυτό και συνηθί-
ζουμε να καίμε τις σημαίες, εδώ τα κουρελόπανα δεν τα προσεγ-
γίζουμε, εδώ ο τόπος είναι χρόνος και ο χρόνος τόπος, αλλά
εμείς είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Εσύ που είσαι; Είσαι
περισσότερο τα εικόνα ή και τα υλικά σου; Παίζεις, και αν ναι,
το τραβάς καθόλου στα άκρα; Τα σημαινόμενά σου πιάνουνε
καθόλου βυθό ή επιπλέουν σε λιμνάζοντα νερά; Η δική σου
πρωτοπορία έχει πίσω πόρτα; Αλήθεια, Τζάσπερ, στον ύπνο
σου βλέπεις σημαίες ή μας κοροϊδεύεις; Όπως και να ΄χε, για
να τελειώνουμε, ίσως η μόνη σημαία να είναι το δέρμα μας.

(Κυριάκος Συφιλτζόγλου, Με ύφος Ινδιάνου, εκδ. Μελάνι)

SONY DSC