zougla: Ιστορίες της σκιάς

«Πέρσι τον Απρίλιο δούλευα ένα σενάριο όταν πρόσεξα ότι το φλιτζάνι στο οποίο έπινα το τσάι μου έριχνε μια ενδιαφέρουσα σκιά στο χαρτί. Πρόσθεσα μερικές γραμμές και ξαφνικά η σκιά είχε γίνει ελέφαντας. Το έβγαλα φωτογραφία και το ανέβασα στο facebook. Εν ριπή οφθαλμού, η εικόνα είχε άπειρα like και share. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που άρεσε σε τόσο πολύ κόσμο. Από τότε φτιάχνω και ποστάρω ένα τέτοιο σκίτσο κάθε μέρα».

Τάδε έφη ο Vincent Bal, βέλγος κινηματογραφιστής. Γιατί αρέσουν τόσο πολύ τα «σκιώδη» —καταχρηστικά και ετυμολογικά χρησιμοποιείται εδώ ο όρος— σκίτσα του; Είναι σίγουρα ευφάνταστα· βλέποντας τη σκιά μαζί με το αποτέλεσμα της παρέμβασής του, καταλαβαίνεις ποιο ήταν το ερέθισμα και πώς λειτούργησε η φαντασία του. Επίσης, είναι πολύ λιτά, γεγονός που υπογραμμίζει και αξιοποιεί ακόμη περισσότερο το εύρημα της σκιάς. Η σκιά είναι συνδημιουργός τους — η σκιά, για την οποία δεν χάνουμε ποτέ εντελώς την αίσθηση ότι είναι ο άλλος μας εαυτός. Τέλος, τα εργάκια αυτά είναι εφήμερα και, ως ένα βαθμό, τυχαία: έτσι έπεφτε το φως χθες το πρωί, σε αυτή τη θέση ήταν το φλιτζάνι, εκεί βρέθηκε το χαρτί — είναι εύθραυστα κομμάτια και αποσπάσματα του ανθρώπινου χρόνου, ιστορίες μιας μέρας πραγματικής και φανταστικής ταυτόχρονα.