zougla: Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε;

Αυτό δεν είναι τραγούδι #864
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Αυτό το τραγούδι δεν είναι τραγούδι. Είναι ολόκληρη ταινία, και μάλιστα πολύ προχώ. Το ρεφραίν μάς φέρνει κατευθείαν μπροστά στο τώρα, στη στιγμή της συνάντησης των δύο πρώην (παράνομων) εραστών, ενώ τα κουπλέ παίζουν τον ρόλο του φλας μπακ. Το κακορίζικο love story στο πιάτο. Ταυτόχρονα παίζουν δύο επίπεδα/τεχνικές αφήγησης: στον εξωτερικό διάλογο (στο τώρα), ο τέλεια ζυγισμένος πληθυντικός, η τάχα συγκατάβαση, το σφάξιμο με το γάντι (που σφάζει και τους δύο). Στο φλας μπακ, τον εσωτερικό μονόλογο, φυσικά, ο ενικός. Και οι δραματικές «γέφυρες» με το μπουζούκι να μοιάζουν πιο πολύ με soundtrack παρά με παραγέμισμα συνηθισμένου ζεϊμπέκικου.

Λίγα τραγούδια καταφέρνουν να αφηγηθούν μια ιστορία συνυφαίνοντας το πριν και το τώρα τόσο αριστοτεχνικά. Ακόμα λιγότερα καταφέρνουν να έχουν (κάτι σαν) παρλάτα που να μην ακούγεται γελοία (ρησπέκτ, κυρία Στανίση).

Και δεν κάνω καθόλου πλάκα.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.