zougla: Μάνα μου το στήθος μου πονεί

vintage_medicine_doctor_seeing_a_girl_patient_poster-r02064dd2db15485e971398c542eca0aa_wvo_8byvr_512

Αυτό δεν είναι τραγούδι #842
Dj της ημέρας, η Ρούλα Καλαρά

Aχ βρε παιδιά! Τι είναι αυτή η ίωση μέσα στις λιακάδες και με τους φίλους μου να κάνουν ακόμα μεχρι προχθές μπάνια στη θάλασσα;

Συνάχι δεκαπέντε μέρες, βήχας που κρατάει όλη την πολυκατοικία στο πόδι, δέκατα κι εκατοστά -μη σου πω και χιλιοστά- που δεν μ’αφήνουν να ηρεμήσω λίγο και να κοιμηθώ. Σαν κοτόπουλο όλη μέρα με τα παναντόλια και τα μικοσολβάνια! Πάω να διαβάσω ένα βιβλιαράκι -έχω ένα βουνό πενήντα κιλά από γκημς των θρόνων δίπλα μου- ΄και βλέπω οράματα με νάνους και δράκους! Από το βορά πετάω στο Νότο και μέσα στις σκουλικότρυπες του τείχους ψάχνω για το κοράκι με τα τρία μάτια! Έλεος, ρε Χριστιανοί!

Και γιατί όλα αυτά, παρακαλώ; Επειδή βρίσκομαι σ’επαφή καθημερινά με παιδιά, μου λέει ένας ξερόλας! Και τι μου φταίνε τα παιδιά? Μα τα παιδιά είναι κάτι χοροπηδηχτά, κάτι σεινάμενα και κουνάμενα φορεία, κάτι σούστες ζουζουνιάρες τίγκα στα ιοβόλα βέλη, σου λέει!
Κανείς δεν τη γλυτώνει!

Σας γράφω τώρα κάτω απ’ τα παπλώματα και σας μιλάω μέσα από τα υγρά χαρτομάντιλα.
-Θα πεθάνω βρε μανούλα! Μίλα στη γειτονοπούλα!

Σιγά μην είναι εδώ η γειτονοπούλα! Λάκισε για να μην κολλήσει! Κι ο γείτονας έχει φτάσει στην Αμερική! Μόνη μου θα το περάσω. Γκουχ γκουχ!

Ας πάω να φτιάξω μια σουπίτσα με τραχανά τώρα, να ζεσταθεί το μέσα μου και το είναι μου! Και πού ξέρεις; Μπορεί να ρίξω και καμιά στροφή μετά!