zougla: Yesterday / Ωδή στη Στραπατσάδα

beatles-singles-yesterday

Αυτό δεν είναι τραγούδι #806
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Ζαχαριάδης

To Yesterday είναι ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια των Μπιτλς. Κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1965 στο άλμπουμ Help! στη Μεγάλη Βρετανία και τον επόμενο μήνα σε single στις ΗΠΑ (με το Act naturally στο B-side). Ο Πολ εμπνεύστηκε τη μελωδία στον ύπνο του και, μόλις σηκώθηκε, κάθισε το πιάνο και βάλθηκε να την παίζει για να μην την ξεχάσει (είναι άγνωστη η αντίδραση της τότε φίλης του Jane Asher, στο σπίτι της οποίας είχε διανυκτερεύσει· εικάζουμε ότι κι εκείνη είχε ξυπνήσει και είχε προλάβει να πιει καφέ, γιατί δεν έχει καταγραφεί πουθενά ότι του έφερε το πιάνο στο κεφάλι).

Η μελωδία είχε πραγματικά έρθει στον Πολ στον ύπνο του, από το πουθενά· τόσο, που ο Πολ πέρασε μεγάλο άγχος μήπως επρόκειτο για κρούσμα κρυπτομνησίας — μήπως, δηλαδή, είχε ακούσει τη μελωδία κάπου και την είχε κλέψει, χωρίς καν να το ξέρει. Για κάνα δυο μήνες, έπαιζε τον σκοπό σε φίλους του μουσικούς και τους ρωτούσε μπας και τον έχουν ξανακούσει. «Ήταν όπως βρίσκεις κάτι και το πας στην αστυνομία», είπε αργότερα. «Αν δεν το διεκδικήσει κανείς μέσα σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, είναι δικό σου».

fun_fact_the_original_title_for_the_beatles_song_yesterday_was_scrambled_eggs

Μετά, άρχισε άλλη αγωνία: να μπούνε στίχοι στη μελωδία. Ο Πολ και ο Τζον, που είχαν μια ροπή στη σαχλαμάρα, αρχικά ονόμασαν το τραγούδι Scrambled eggs (ήτοι, «χτυπητά αυγά» — σα να λέμε στραπατσάδα, αλλά χωρίς τη ντομάτα). Οι πρώτοι πρόχειροι στίχοι (κάτι να έχουν να λένε για να προβάρουν το τραγούδι και να το τελειοποιήσουν μουσικά) ήταν: Scrambled eggs / Oh my baby how I love your legs / Not as much as I love scrambled eggs. Ο Πολ είχε πάθει μανία με το τραγούδι, το έπαιζε διαρκώς, με αποτέλεσμα να κάνει στραπατσάδα τα νεύρα των υπόλοιπων Μπιτλς και συνεργατών. Οι τελικοί στίχοι προέκυψαν στις αρχές του 1965, σε ένα ταξίδι στην Πορτογαλία: η λέξη yesterday και το μοτίβο με τα επιρρήματα: suddenly κ.ο.κ. Υπάρχουν δυο χωριστές αφηγήσεις του Μακάρτνεϊ για τους στίχους, στη μία από τις δύο αποδίδει τη λέξη που έδωσε και τον τίτλο σε έμπνευση του Λένον.

Όπως και να ‘χει, τελικά το τραγούδι έγινε εμβληματικό. Άσε που οι υπόλοιποι Μπιτλς γλίτωσαν επιτέλους από την Ωδή στη Στραπατσάδα…

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.