zougla: Follow the Sun

Αυτό δεν είναι τραγούδι #753
Dj της ημέρας, η Ερασμία Κρητικού

Λατρευτό και πολυτραγουδισμένο μου Καλοκαιράκι, ήρθες επιτέλους με όλο σου το φως.
Σε περίμενα.

Έφτασες κι εδώ στο νησί ξύπνησαν τα ρέμπελα τζιτζίκια χλώμιασαν τα στάχυα γέμισαν υπναλέους οι αιώρες ξανασμίξαν οι φίλοι («που ήσουν πως πέρασες;») ζωήρεψαν οι νύχτες περικυκλώθηκαν οι παραλίες

μπιτσόμπαρα κοκτέιλ σανδάλια και τακούνια στα πλακόστρωτα· μαυρισμένα πρόσωπα χαμόγελα φωτεινά φιλιά αλμυρά· γέλια, μακροβούτια, φωνές φασαρία, μουσικές που τραντάζουν την άμμο το δυνατό γέλιο μιας παρέας εφήβων τα φτυαράκια ενός νηπίου στην άμμο το τακ τακ της ρακέτας των αγοριών

η θάλασσα, η απέραντη θάλασσα, η φιλόξενη θάλασσα με τ’ αστραφτερά διαμάντια, η οικεία δροσερή παρήγορη (σχεδόν μητρική) αγκαλιά της. Αφήνομαι κι επιπλέω στην επιφάνεια με τα χέρια ανοιχτά και τα μάτια κλειστά · ο ήλιος μου φιλάει τα βλέφαρα, τα βάφει πορτοκαλί από μέσα και με τα αυτιά στο νερό ακούω από κάτω μου το συριστό κροτάλισμα που κάνουν τα βότσαλα, καθώς τα παρασέρνει – κι αυτά μαζί κι εμένα – ρυθμικά το νωχελικό κυματάκι

καλοκαιράκι της ανεμελιάς, της ακινησίας της μέρας, της αεικινησίας της νύχτας, του αδιανόητου φωτός, του μπλε ξοδέματος.

(Σαν την Ελλάδα δεν έχει)

Γκαζώνουμε με τη μηχανή σ’ αγκαλιάζω λίγο πιο σφιχτά απ’ ότι χρειάζεται γιατί σε θέλω
γελάμε

ο ήλιος μας κυνηγάει με μανία τρέχει πίσω από τα δέντρα ξεπροβάλλουν οι ακτίνες του τεράστιες φωτεινές και ξαναχάνονται κάποτε με γραπώνουν· και ‘γω με το πρόσωπο στραμμένο πάνω του σαν ηλιοτρόπιο και τα μάτια κλειστά και τα χείλη χαμογελαστά:

θ’ ακολουθήσω τον ήλιο

Φωτογραφία: Χριστίνα Χατζηγιαννίδου, «Πιτσιλιές»

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.