zougla: Η χαμένη τιμή δυο σουφρωμένων κόκκινων χειλιών

_90415916_mediaitem90415911

Το καλυμμένο σώμα είναι το υπόδουλο σώμα

—της Μαρίλυς Αργυροκαστρίτη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—

Διαβάζω για την Qandeel Baloch, τη social media περσόνα του Πακιστάν που την στραγγάλισε ο αδελφός της επειδή του εθιξε την τιμή. Κάθε μέρα δολοφονούνται γυναίκες στο Πακιστάν, στις μουσουλμανικές χώρες κι αλλού, και πλέον οι «δυτικοί» δεν μιλάμε καν, γιατί το βλέπουμε σαν ένα παράλληλο σύμπαν σκλαβιάς (λίγο όπως οι αριστεροί δεν μιλάνε για τα μεροκάματα στην Κίνα, π.χ.). Σε συνέδριο, μου έτυχε μουσουλμάνα ομιλήτρια με όλη την περιβολή της θρησκείας της να μιλά για την γυναίκα στη Μέση Ανατολή και την υπαινικτική υπέρβαση των ταμπού στον κιν/φο των γυναικών, με κώδικες όπως«ζευγάρι χορεύει που δεν είναι επίσημο ζευγάρι, τι σκάνδαλο!» Τι να τη ρωτήσω; Πώς να τη ρωτήσω και να μην τη θίξω, που ένιωθα σαν να ρωτάω άνθρωπο με μπούργκα σε παραλία γυμνιστών ποια η άποψη του για την προβολή του γυμνού σώματος; Τόσο μακρινές μάς αισθάνομουν. Σεβασμός στον μουσουλμανικό φεμινισμό, αλλά έρχεται σε αντίθεση με την υποκειμενικότητα του σώματος· πώς γίνεται να κάνουμε ότι δεν το βλεπουμε;

2ok

Το καλυμμένο σώμα είναι το υπόδουλο σώμα. Οι γυναίκες που το βλέπουν ως απελευθερωτικό είναι σαν να λένε ότι κόβουν τη γλώσσα τους και δεν χρειάζεται να κάνουν πια δίαιτα! Απελευθερωτικό από τι; Από το βλέμμα του βιαστή; Ο βιαστής είναι το πρόβλημα, όχι το σώμα. Ο αδελφός/ο σύζυγος/ο πατέρας και η έννοια της τιμής —που έχει ως κέντρο την σκλαβοποίηση του γυναικείου σώματος— είναι το πρόβλημα, όχι το κορίτσι με τα σουφρωμένα κόκκινα χείλη στις φωτογραφίες (και σκεφτείτε για λίγο πόσες φορές το έχετε κατακρίνει και για ποιους λόγους). Μιλήστε λίγο με μαρξιστικούς όρους για το πρόβλημα των μουσουλμανικών χωρών, που θέλω να δω κάτι (και να λύσουμε παρεούλα τον γρίφο της ανάπτυξης, με υπόδουλο τον μισό πληθυσμό).

9418f54c5370c57cd0d4da4747dcf07e_XL