zougla: Βαθιές χαρακιές

Αυτό δεν είναι τραγούδι #743
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα

Σήμερα άκουσα πρώτη φορά το τραγούδι. Άνεμος το έφερε σε μένα, όπως είναι οι αναμνήσεις που μας πλάθουν. Άνεμος σε επιφάνεια που τη διαμορφώνει. Δεν έχει σημασία η υφή της επιφάνειας: αδρή, λεία, μαλακιά ή σκληρή – ο άνεμος όλες μπορεί να τις αλλάξει. Για καλό ή για κακό; Η πορεία θα το δείξει, ίσως περισσότερο το τέλος.

Σημερινό μου άκουσμα, μα τραγούδι παμπάλαιο όπως και κάποιες αναμνήσεις. Νομίζω ότι θα ταίριαζε σε μνήμες και γεγονότα πριν από μερικά χρόνια. Μέρα ξεχωριστή, καθόλου μαγική, αν και θα έπρεπε να είναι τέτοια. Και σήμερα που το άκουσα, εκείνα ακριβώς ήρθαν ξανά στην επιφάνεια – γεγονότα, συναισθήματα, κυρίως όσα τότε δεν υπήρχαν πια. Η απώλεια είναι ό,τι καθορίζει μεγάλο μέρος των αναμνήσεων και των συναισθημάτων μας, όχι αντίθετο. Η απώλεια που χαρακώνει βαθιά την ύπαρξή μας.
Όσα, λοιπόν, νόμιζα πως δεν υπήρχαν, εμφανίστηκαν από εκείνο το κουτάκι της μνήμης, όπου τα είχα κλείσει καλά. Μήπως δεν τα είχα κρύψει βαθιά; Ή μήπως δεν προσπάθησα αρκετά να ξεχάσω; Μάταιος κόπος. Ό,τι γράφουμε μένει εκεί, με σημάδια ορατά κι αόρατα. Τα δεύτερα είναι τα ουσιαστικά, αυτά που μας καθορίζουν. “Η ουσία δε φαίνεται με τα μάτια”, είπε η αλεπού στο μικρό πρίγκιπα και έτρεξε μακριά. Δυστυχώς, για λίγο…

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.