Διεθνές Συνέδριο Bookcrossing: Αθήνα, 2016

Ήμουν κι εγώ εκεί!

—Επιμέλεια-εισαγωγή: Νατάσσα Συλλιγνάκη—

Το τριήμερο 22-24 Απριλίου του 2016, η καρδιά της βιβλιόφιλης κοινότητας των Bookcrossers όλου του κόσμου χτυπούσε στην Αθήνα. Ήταν το ετήσιο Παγκόσμιο Συνέδριο — μια γιορτή φιλίας, μοιράσματος και αγάπης για τα βιβλία.

Για όσους δεν ξέρουν τι είναι αυτό το «Bookcrossing», ο alpha στον ελληνικό «Ταξιδιωτικό οδηγό Bookcrossing» διευκρινίζει: είναι ο κόσμος στον οποίο τα βιβλία ταξιδεύουν ελεύθερα! Το bookcrossing βασίζεται στην ιδέα ότι τα βιβλία δε χαίρονται όταν μαζεύουν σκόνη σε κάποιο ράφι, αλλά θέλουν να κυκλοφορούν και να διαβάζονται από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες. Είναι ανταλλαγή, λοιπόν, βιβλίων, ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς ή και άγνωστους. Υπάρχουν βιβλία που έχουν κάνει το γύρο της γης, από χέρι σε χέρι. Και οι bookcrossers παρακολουθούν την πορεία τους, αφού καθένα έχει μια μοναδική ταυτότητα, έναν αριθμό, που μπορεί να το δηλώσει όποιος το βρει και να γράψει τη γνώμη του γι’ αυτό.

Και κάνουν και συνέδρια; Και μάλιστα παγκόσμια; Ναι, κάθε χρόνο ένα παγκόσμιο σε άλλη χώρα, και διάφορα τοπικά, που οργανώνουν οι κοινότητες. Σ’ αυτά βρίσκονται από κοντά, γνωρίζονται, γνωρίζουν καινούριους τόπους, παίζουν, διαβάζουν, τρώνε, γελάνε. Και, κυρίως, απελευθερώνουν πολλά πολλά βιβλία.

Για το παγκόσμιο συνέδριο της Αθήνας, έτυχε να παρακολουθήσω από την αρχή όλες τις διαδικασίες δυο χρόνια τώρα: τη διεκδίκηση, τις ετοιμασίες, τα άπειρα εμπόδια, τις δυσκολίες. Αλλά και τον κόπο, το τρέξιμο και την προσωπική δουλειά που έβαλαν τα τέσσερα υπεράξια κορίτσια της οργανωτικής επιτροπής, που άντεξαν ως το τέλος, και κάποια από τα μέλη της Αθηναϊκής κοινότητας — με τη βοήθεια και τη συμμετοχή των κοινοτήτων της Κεφαλλονιάς, της Λάρισας, της Σκύρου και των Τρικάλων. Με κόστος σε χρόνο και χρήμα, με κέφι και πείσμα, τα κατάφεραν τελικά, έφεραν σε πέρας μια διοργάνωση άψογα, οι καλεσμένοι ενθουσιάστηκαν!

Από μένα ένα μεγάλο Μπράβο σε όλους, και ο λόγος σε τρεις από τους συν-σύνεδρους που (και) βοήθησαν στο στήσιμο όλου αυτού του χαρούμενου πάρτι — δυο παλιοί, και μια καινούρια:

Ενάντια σε όλα και σε πείσμα καιρών και Κασσανδρών — Φωτεινή (sismografos) Λίτου.

Οργανώσαμε ένα συνέδριο που δεν το ήθελε κανείς, λόγω της τεράστιας δυσκολίας του εγχειρήματος. Όμως όταν υπάρχει καλή διάθεση, ομαδική δουλειά, ευχάριστο κλίμα, όρεξη να δώσει ο καθένας το καλύτερο (π.χ. η Μαρία μαγειρεύει, εγώ πετάω εκτός χρόνου ανεφάρμοστες ιδέες) και διάθεση να δείξεις ότι δεν κάνουν τα λεφτά τα συνέδρια αλλά οι άνθρωποι, τότε γίνεται ένα διεθνές συνέδριο που κανένας δεν θα ξεχάσει. Εμπεριέχει προσφορά, αγάπη, φιλοξενία, ομαδική δουλειά και επιθυμία να δείξουμε την αληθινή εικόνα της Αθήνας, αλλά και τη δικιά μας, χωρίς περιττά φτιασίδια.

Λιώσαμε στα πόδια μας, αγχωθήκαμε αλλά σε καμία περίπτωση δε βαρυγκομήσαμε ούτε το μετανιώσαμε. Θέλαμε το συνέδριο να είναι ελληνικό, ένα μεγάλο χαβαλεδιάρικο και φαινομενικά «γιούχου» πάρτι. Οι ξένοι μας έλεγαν ότι ήρθαν προκατειλημμένοι. «Πώς θα οργανώσουν συνέδριο, και τι συνέδριο αυτοί με την κρίση κι όλα τα προβλήματα που φέρνει, τι πρόκειται να δούμε παναΐαμ». Κι ακριβώς αυτή μας η ευελιξία του «έλα μωρέ, όλα θα γίνουν αν σκιστούμε κι αν συνεργαστούμε», η καλή διάθεση, η ομαδική δουλειά, το παρεΐστικο κλίμα που παραμέριζε την κούραση και η όρεξη να προσφέρεις το καλύτερο δυνατό, οι πολλές γνώμες και οι αποφάσεις που λαμβάναμε με δημοκρατικές διαδικασίες. το ευχάριστο κλίμα το οποίο επικρατούσε μετά από κάθε διαφωνία χωρίς να το παίρνουμε προσωπικά, μας έκανε να πραγματοποιήσουμε αυτό που σε πολλούς φαινόταν αδύνατο.

Memoirs από το Διεθνές Συνέδριο Bookcrossing στην Αθήνα 2016 – Bookcrossing Anniversary Convention Athens 2016 — Παναγιώτης (maltrebus) Χατζηγιαννάκης.

Είμαι κατάκοπος με κλειστή φωνή και πανευτυχής. Πονάνε όλα μου τα κόκαλα και χαμογελάω. Από το πρωί έρχονται συνεχώς μηνύματα από καινούργιους φίλους και το timeline μου έχει πλημμυρίσει φωτογραφίες γελαστών προσώπων.

Χαζεύω τα δώρα που μου έκαναν, τα αγγίζω και θυμάμαι κάθε ξεχωριστή στιγμή: την συνεδριακή τσάντα φορτωμένη καλούδια που έφτιαξε η Αθηναϊκή Κοινότητα, τον τεράστιο bookbuffet με τα 1174 βιβλία από όλο τον κόσμο που απελευθερώθηκαν σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Τα ζεστά χαμόγελα, οι ειλικρινείς αγκαλιές. Μια συζήτηση μεταξύ Νορβηγού, Έλληνα, Λευκορωσίδας και Νεοζηλανδής για τον Χάρι Χόλε και την μίνιμουμ περιεκτικότητα σε κακάο που πρέπει να έχει μια σοκολάτα που σέβεται τον εαυτό της. Το απίστευτης ποιότητας και ποσότητας φαγητό που προσφέρθηκε. Η πρωινή γιόγκα από τον kriskross. Η «filos» MissMarkey από την Οξφόρδη που προέβλεπε και πραγματοποιούσε κάθε μου επιθυμία.

Εξαφανίστηκα από το σπίτι τρεις μέρες. Έτρεχα από την βραδινή παράσταση Καραγκιόζη στο πάρτι σε μπαρ του Θησείου και μετά στο πρωινό μάθημα χορού του karjim που εξελίχθηκε σε σωστό πανηγύρι. Το κυνήγι θησαυρού «Hidden Athens City Chase» που στήσαμε με την Karry, την Okyrhoe και τον darkroom φιλοδοξώντας να γνωρίσουμε στους φιλοξενούμενούς μας τις ομορφιές μιας μη τουριστικής Αθήνας. Τα τζιν τόνικ στο πάρτι στη μόνιμη ζώνη μας Homesick στα Εξάρχεια. Η ικανοποίηση όταν σε πλησίαζαν και σου έλεγαν ότι δεν θέλουν να τελειώσει ποτέ αυτό το συνέδριο.

Και η λογοτεχνία που είναι σε όλο αυτό το πάρτι; Ο Δημήτρης Στεφανάκης με αστείρευτο χιούμορ, ο ζωντανός θρύλος Άλκη Ζέη, η Λένα Διβάνη με τον Αλέκο Παπαδάτο σε έναν πνευματώδη διάλογο η «ανακρινόμενη» Αμάντα Μιχαλοπούλου. Συζητήθηκαν θέματα σοβαρά αλλά με απίστευτο κέφι, και ατάκες από ομιλητές και κοινό, όπως η αντιπαλότητα fiction – non fiction, τα genres, οι περιπέτειες μιας μετάφρασης, τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, οι σχολικές βιβλιοθήκες, το αν γεννιέσαι αναγνώστης ή γίνεσαι και αν μπορείς να ξεκινήσεις μεγάλος την ανάγνωση.

Όλα οφείλονται σε τέσσερα κορίτσια: feltre, aaouts, tzoutzou, MariaKall. Μέσα σε πέντε μήνες κατάφεραν να στήσουν ένα συνέδριο με μηδαμινά μέσα έτσι ώστε οι καλεσμένοι να νομίζουν ότι ήταν αποτέλεσμα δουλειάς δύο ετών. Μετέτρεψαν το Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη του Δήμου Αθηναίων σε μια αυλή των θαυμάτων.

Τελικά τι μένει από ένα συνέδριο Bookcrossing; Πέντε νέοι φίλοι, τέσσερα αστραφτερά βλέμματα, τρεις αγκαλιές,δυο πρησμένα πόδια και ένα μόνιμα χαραγμένο χαζοχαρούμενο χαμόγελο.

Του χρόνου ραντεβού στο Όσλο!

Εντυπώσεις μιας νέας bookcrosser από το αθηναϊκό συνέδριο bookcrossing — Αλεξάνδρα (alexotanil) Δένδια.

Πριν όχι πολύ καιρό, τελείως τυχαία, έγινα μέλος της ελληνικής κοινότητας bookcrossing. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που μοιράζονται την ίδια αγάπη για τα βιβλία, οι οποίοι με αγκάλιασαν και με δέχτηκαν στην παρέα τους.

Όταν έμαθα λοιπόν πως φέτος θα γινόταν στην Αθήνα το Παγκόσμιο Συνέδριο Bookcrossing ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος και δήλωσα αμέσως συμμετοχή. Τίποτα όμως δεν με προετοίμασε για αυτό που ακολούθησε. Βιβλιόφιλοι από όλα τα μέρη της γης έφτασαν στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» για να παρακολουθήσουν συζητήσεις Ελλήνων συγγραφέων και να μοιραστούν την αγάπη τους για τη λογοτεχνία.

Δε θα ήθελα να μιλήσω για τους καλεσμένους συγγραφείς και για τους ενδιαφέροντες διαλόγους που έλαβαν χώρα. Ούτε θα ήθελα να αναφερθώ στην εξαιρετική προσπάθεια των Ελλήνων bookcrossers, και κυρίως της οργανωτικής επιτροπής, και στο αξιοπρεπέστατο τελικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν άλλοι πιο κατάλληλοι να περιγράψουν αυτό το κομμάτι του συνεδρίου. Εγώ θα ήθελα να σταθώ στην επαφή με τους ξένους bookcrossers. Νομίζω πως αυτό ήταν για μένα το πιο συναρπαστικό.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από κάθε γωνιά της γης ήθελαν να γνωριστούμε, να μιλήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, όχι μόνο για βιβλία μα για οτιδήποτε. Ζητούσαν συνταγές γιατί, λέει, ξετρελάθηκαν με τον μπουφέ που είχαμε ετοιμάσει! Ήθελαν να κάνουμε παρέα ανεξαρτήτως συνεδρίου. Πρότειναν να με φιλοξενήσουν στα σπίτια τους αν ποτέ βρεθώ στη χώρα τους. Κάναμε πλάκα λες και ήμασταν κολλητοί για χρόνια και γενικώς υπήρχε ένα θετικό κλίμα. Για να καταλάβετε, κέρδισα μετά από κλήρωση ένα πολύ όμορφο δώρο με μια αναμνηστική τσάντα από το περσινό συνέδριο της Οξφόρδης και με σταματούσαν για να μου δώσουν συγχαρητήρια και να μου πουν πόσο χάρηκαν που το κέρδισα εγώ γιατί με συμπαθούν πολύ!

Και να μη μιλήσω για τα καθημερινά δώρα από τον «μυστικό φίλο μου»… Αδυνατώ να περιγράψω πόσα πολλά δώρα πήρα μέσα σε αυτό το τριήμερο. «Αυτό σου το στέλνει ο μυστικός φίλος σου». Ανοίγω το πακετάκι, να σου ένα μικρό δωράκι. Μετά από καμιά ώρα, τσουπ, κι άλλο πακετάκι. Και μετά κι άλλο κι άλλο κι άλλο… Πραγματικά ενθουσιάστηκα συνειδητοποιώντας πόσο εύκολα μπορεί κάποιος άγνωστος, με την ελάχιστη προσπάθεια, οπλισμένος μόνο με καλή διάθεση, να προσφέρει μικρές δόσεις χαράς.

Κι επειδή καθ’ όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, κατά γενική ομολογία, ήμουν κατενθουσιασμένη, οι Έλληνες bookcrossers με πείραζαν και συνέχεια μου έλεγαν: «Και πού να έβλεπες την εποχή που τα συνέδρια ήτανε στις δόξες τους!» Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τι παραπάνω γινόταν παλιότερα, πάντως η πρώτη μου συνεδριακή εμπειρία δε θα ξεχαστεί με τίποτα!

Πιστεύω πως αυτό που θα μου μείνει περισσότερο είναι αυτή η θετική αντιμετώπιση. Να βλέπεις ανθρώπους μιας άλλης κουλτούρας να είναι ανοιχτοί προς εσένα και προς τη δική σου νοοτροπία. Να θέλουν και να προσπαθούν να μάθουν τους ελληνικούς χορούς ώστε να χορέψουν μαζί σου το γνωστό τραγούδι από τον Ζορμπά. Να μην τους νοιάζει αν θα νικήσουμε στο κυνήγι θησαυρού, παρά να προτιμούν να βολτάρουμε χαλαρά στα σοκάκια της Αθήνας, να δούμε την αθέατη πλευρά της πόλης, να απελευθερώσουμε τα βιβλία μας και να πιούμε όλοι μαζί έναν καφέ με τους καινούριους μας φίλους.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα στιγμιότυπο: Στη διαδρομή μας μες στου Ψυρρή είδαμε μια αφίσα που απεικονίζει τον Τσίπρα να φιλά στο στόμα τη Μέρκελ. Ο Γερμανός φίλος μου κι εγώ κοιταχτήκαμε. «We have a different kind of friendship», είπαμε ταυτόχρονα. Και συνεννοηθήκαμε. Και εγώ μένω εκεί. Αυτό θέλω να θυμάμαι από το πρώτο μου συνέδριο Bookcrossing.

ΥΓ. Το συνέδριο του 2017 θα πραγματοποιηθεί τον επόμενο Απρίλη στο Όσλο. Ξεκινάω από τώρα έρανο ώστε να μαζέψω μέχρι τότε λεφτά για να πάω!

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Βιβλίο

from dimart http://ift.tt/1TaEmBs
via IFTTT