zougla: Ένας αστακός για τον Γκάμπο

—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—

Σιγά που περνάει μόνο ο έρωτας από το στομάχι! Το φαγητό είναι η ιδανική συγκολλητική ουσία για κάθε σχέση, έστω κι αν η αρχική της αφορμή είναι εξόχως πνευματική.

Είναι γνωστή, για παράδειγμα, η στενή επαφή του μεγάλου Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες με τον Φιντέλ Κάστρο, ιδίως κατά τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Ο Μάρκες είχε επιδιώξει να γνωρίσει από κοντά τον Φιντέλ, τον οποίο θαύμαζε, προκειμένου να συζητήσουν πολιτικά. Και όντως συζήτησαν, αλλά πολύ σύντομα οι συναντήσεις τους απέκτησαν ένα εντελώς διαφορετικό κέντρο βάρους: τα θαλασσινά. Αντί για απόψεις γύρω από το μέλλον της Λατινικής Αμερικής και συνταγές διακυβέρνησης, οι δυο τους άρχισαν να ανταλλάσσουν όλο και συχνότερα συνταγές για το μαγείρεμα του αστακού.

Ο αστακός, λοιπόν, αποδείχθηκε ίσως ο ισχυρότερος κρίκος της σχέσης τους. Ήταν πάντα παρών στο τραπέζι, όποτε ο Γκάμπο βρισκόταν στην Κούβα, συχνά μαζί με την αγαπημένη χελωνόσουπα του Φιντέλ. Ο οποίος Φιντέλ ήξερε ακριβώς τι ήθελε όσον αφορά τα θαλασσινά: «Οι γαρίδες και ο αστακός δεν πρέπει να βράζονται, γιατί το νερό αδυνατίζει τη γεύση τους. Πρέπει να ψήνονται λίγο στο γκριλ και να τρώγονται απλά, μόνο με λεμόνι και σκορδάτο βούτυρο».

Ο Μάρκες ήταν ευτυχής στην Κούβα. Απολάμβανε τόσο τον θαυμασμό του Κουβανού ηγέτη όσο και το εξαιρετικό του γούστο στα θαλασσινά. Αστακός ψητός με λεμόνι και σκορδάτο βούτυρο: αν δεν είναι αυτό μαγικός ρεαλισμός, τι είναι;