Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Αλλά τα βράδια…

fegariΑυτό δεν είναι τραγούδι #608
Dj της ημέρας, η Ηλιάνα Γ.

«Και να που φτάσαμε εδώ
χωρίς αποσκευές
μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι»

Πόσοι άνθρωποι έφτασαν και με την τελευταία πανσέληνο; Πόσοι πνίγηκαν, πόσοι έκλαψαν, πόσοι κοιμήθηκαν όπου βρήκαν κάτω από αυτό το όμορφο φεγγάρι; Ίλιγγος με πιάνει στη σκέψη και μόνο αυτού του αριθμού που όλο μεγαλώνει.

Κι έπειτα απελπισία. Γιατί για τόσους πολλούς παραμένει απλά, ψυχρά, μόνο ένας αριθμός. Κι ύστερα θυμός, καθώς σταυροκοπιούνται «μακρυά από μας». Μα δεν είναι καθόλου μακρυά. Είναι εδώ, δίπλα μας, μπροστά μας. Κι αντί να ανοίξουμε το στόμα να φωνάξουμε, αντί ν’ απλώσουμε -έστω βουβά- το χέρι να βοηθήσουμε, εμείς κλείνουμε τα μάτια κι ευχόμαστε ξανά «μακρυά από μας!»

Καθώς είμαι μόνη στο σπίτι, περιτριγυρισμένη από τέτοιες σκέψεις και πηχτή ησυχία, φτάνω στα πρόθυρα να αρχίσω να γαβγίζω κι εγώ παρέα με το Λειβαδίτη.
Σηκώνομαι για αν συνέλθω και πιάνω, μηχανικά, να κλείσω τα παντζούρια. Απ’ το ανοιχτό παράθυρο με χτυπάει η ομορφιά της νύχτας και οι μυρωδιές του κήπου.

«Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δως μου το χέρι σου…»

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

Το dim/art στο facebook

follow-twitter-16u8jt2 αντίγραφο




from dimart http://ift.tt/1QktLqh
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου