Χθες δημοσιεύσαμε στους λογαριασμούς της e-Amyna στο Τwitter και το Facebook τη φωτογραφία Δοκίμου Εφέδρου Αξιωματικού (ΤΘ) που εκτελούσε καθήκοντα τυφεκιοφόρου στο άγημα των Θεοφανείων στη Σάμο,
σχολιάζοντας ότι το γεγονός συνιστά αίσχος για τον θεσμό των Εφέδρων Αξιωματικών, τη μονάδα του και τον ίδιο προσωπικώς. Ήδη το θέμα έχει πάρει διαστάσεις, καθώς αναμένονται διαβήματα προς την 79 ΑΔΤΕ και το ΓΕΣ από συνδέσμους εφέδρων αξιωματικών, και θα έχουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις της ηγεσίας. Θεωρούμε αυτονόητο ότι ο υπαίτιος μιας τέτοιας παράβασης των στρατιωτικών κανονισμών θα ελεγχθεί πειθαρχικά. Αλλά πέρα από την αναγκαία επιβολή κυρώσεων για το περιστατικό, καλό είναι να δούμε κατάματα την αλήθεια. Και η πικρή αλήθεια πίσω από τη συγκεκριμένη φωτογραφία είναι ο ξεπεσμός του θεσμού των Εφέδρων Αξιωματικών. Πληροφορίες για τέτοιες συμπεριφορές προς τους ΔΕΑ υπήρχαν από καιρό: η ανάθεση καθηκόντων σκοπού, δεκανέα αλλαγής ή και απλού τυφεκιοφόρου σε άγημα φαίνεται ότι έχει γίνει συνήθης πρακτική τα τελευταία χρόνια – απλώς τώρα προέκυψαν και φωτογραφικά τεκμήρια. Η αλήθεια είναι ότι υπό τις σημερινές συνθήκες είναι πρακτικώς αδύνατο για έναν ΔΕΑ να σταθεί σε μονάδα, εκτός αν διαθέτει έναν σπάνιο συνδυασμό ισχυρής προσωπικότητας, προσωπικής αξίας και ειδικών γνώσεων, συν τη στήριξη του Διοικητή. Αλλιώς, με τετράμηνη εκπαίδευση (όπως γίνεται η εκπαίδευση στον ΕΣ) και εννιάμηνη θητεία (όπως γίνεται η θητεία στον ΕΣ) απλώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί κανείς σε βαθμό αξιωματικού. Και στη μονάδα, όπου οι τυπικά υφιστάμενοί του είναι υπαξιωματικοί με πολλαπλάσιο χρόνο υπηρεσίας, η κατάσταση μετεξελίσσεται σε φάρσα. Η ισορροπία ήταν ήδη οριακή στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν στις μονάδες συνυπήρχαν ΔΕΑ με θητεία 18+5 μηνών και υπαξιωματικοί ΕΜΘ, ΕΠΥ κλπ. Μετά τις ψηφοθηρικές μειώσεις θητείας και τις επίσης ψηφοθηρικές αθρόες προσλήψεις ΕΠΟΠ που έγιναν στη δεκαετία του 2000 (με κύριους υπαίτιους το Γιάννο Παπαντωνίου και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, για να μην ξεχνιόμαστε), η κατάσταση “μπάταρε” οριστικά. Κι όμως, ο θεσμός των Εφέδρων Αξιωματικών που καθιερώθηκε το 1887 έχει προσφέρει πολλά στο ελληνικό έθνος. Ως έφεδροι αξιωματικοί υπηρέτησαν επιφανείς Έλληνες, όπως ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης (που έπεσε στους Βαλκανικούς ως έφεδρος λοχαγός), ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Κ. Δεσποτόπουλος, ο Κ. Στεφανόπουλος, ο Κ. Μητσοτάκης και πολλοί άλλοι. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στο έπος της Αλβανίας, στα οχυρά της γραμμής Μεταξά, ακόμα και στην Κύπρο το 1974, οι έφεδροι αξιωματικοί αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του επιστρατευμένου Ελληνικού Στρατού και σήκωσαν επάξια το βάρος των βαθμών τους. Ο θεσμός του Εφέδρου Αξιωματικού έδωσε στην Πατρίδα ήρωες όπως ο έφεδρος υπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκαςπου έπεσε την 1η Νοεμβρίου 1940 μαζί με τον μόνιμο υπολοχαγό Αλέξανδρο Διάκο (πρώτο νεκρό του Αλβανικού Έπους), ο “Σταυραετός του Μαχαιρά» Γρηγόρης Αυξεντίου, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Σταύρος Μπιτσάκης που έπεσε ηρωικά στην Κύπρο το 1974 και πολλοί άλλοι. Αντί η ηγεσία (πολιτική και στρατιωτική) να εξευτελίζει έναν τιμημένο θεσμό, θα ήταν προτιμότερο να τον καταργήσει. Μπορεί όμως να τον καταργήσει; Μάλλον όχι. Γιατί ο έφεδρος αξιωματικός δεν είναι απλά η βολική λύση για να μειώνονται οι υπηρεσίες ανά στέλεχος. Δεν είναι απλά το βολικό θύμα που θα παραλάβει και θα χρεωθεί τελικά την όποια φθορά υλικού ή διαχειριστική ατασθαλία. Δεν είναι απλά αυτός που θα φορτωθεί τις ανεπιθύμητες υπηρεσίες φυλακίων, αργιών κλπ. Και σίγουρα δεν είναι απλά ο πονοκέφαλος του διοικητή και του λοχαγού, που δεν ξέρουν τι μπορούν να του εμπιστευτούν και τελικά τον υποβαθμίζουν. Ο έφεδρος αξιωματικός (όπως και ο έφεδρος υπαξιωματικός που επίσης έχει υποβαθμιστεί απαράδεκτα) είναι η ραχοκοκαλιά της εφεδρείας. Ο Ελληνικός Στρατός σε πλήρη κινητοποίηση έχει προβλεπόμενη δύναμη 253.000 ανδρών. Αυτή η δύναμη χρειάζεται λοχαγούς, διμοιρίτες και ομαδάρχες – πολύ περισσότερους από τα υπηρετούντα μόνιμα στελέχη. Χωρίς εφέδρους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς δεν υπάρχει εφεδρεία. Και χωρίς εφεδρεία δεν υπάρχει Ελληνικός Στρατός – τουλάχιστον όχι Ελληνικός Στρατός ταγμένος στην υπεράσπιση του πατρίου εδάφους. Γιατί η τρέχουσα δύναμη των 93.000 ανδρών (και πρακτικά λιγότερων) είναι επαρκής ως δημόσια υπηρεσία (να μην κρυβόμαστε: σε δημόσια υπηρεσία μετατρέπεται ο ΕΣ), είναι ενδεχομένως επαρκής για συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές κλπ., αλλά δεν είναι επαρκής, ούτε ποσοτικά ούτε ποιοτικά, για να αντιμετωπίσει την κύρια στρατιωτική απειλή κατά της χώρας, που προέρχεται από τον τουρκικό στρατό, με τρέχουσα δύναμη 397.000 ανδρών και επιστρατευόμενη δύναμη πολλαπλάσια. Κάποιοι ίσως αντιτάξουν ότι “δεν προβλέπεται πόλεμος με την Τουρκία”. Είναι οι ίδιοι που πιπιλούσαν μετά το 2000 την καραμέλα των “μικρού, επαγγελματικού, ευέλικτου” στρατού, πιθηκίζοντας μια τάση που επικράτησε στη Δύση μετά το 1990 για εντελώς διαφορετικούς λόγους (έλλειψη απειλής συμβατικού πολέμου λόγω κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ). Σήμερα όμως που το φάσμα του συμβατικού πολέμου μεσαίας ή μεγάλης κλίμακας επανακάμπτει στην Ευρώπη, η Γερμανία ανακαλύπτει με τρόμο ότι ο επαγγελματικός στρατός της αδυνατεί να βοηθήσει ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους σε περίπτωση επίθεσης, χρειάζεται επειγόντως βελτίωση εξοπλισμού και δυσκολεύεται να προσελκύσει επαγγελματίες οπλίτες, ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Λιθουανία επαναφέρουν ήδη τη στρατιωτική θητεία. Η Ελλάδα, που ποτέ δεν έπαψε να αντιμετωπίζει την απειλή συμβατικού πολέμου μεγάλης κλίμακας, τι ακριβώς κάνει με την εφεδρεία της; Η ελληνική στρατιωτική ηγεσία είχε επαναπαυθεί για πολύ καιρό στο θεσμό των ΕΠΟΠ, εκτιμώντας τα υπαρκτά προτερήματά του (συσσώρευση γνώσης σε κρίσιμα οπλικά συστήματα, συνέχεια στη λειτουργία των μονάδων) και παραβλέποντας τα μειονεκτήματα (κόστος, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, μείωση συνολικής οροφής). Η πολιτική ηγεσία βολεύτηκε ακόμη περισσότερο, καθώς ο θεσμός των ΕΠΟΠ εξυπηρετούσε το πελατειακό σύστημα διπλά: αφ’ ενός παρείχε “πεδίον δόξης λαμπρό” για ρουσφέτια εκτός ΑΣΕΠ, εφ’ ετέρου ήταν η δικαιολογία για τη μείωση της θητείας των κληρωτών. Τώρα όμως ο μέσος όρος ηλικίας των ΕΠΟΠ έχει ανέβει σημαντικά, οι αποχωρήσεις είναι αρκετές και η οικονομική κρίση καθιστά απαγορευτική την ανανέωσή τους με νέες προσλήψεις. Οι εικόνες σαραντάρηδων ομαδαρχών ΕΠΟΠ σε ασκήσεις είναι εύγλωττες: η “επιστροφή στην εφεδρεία” είναι μονόδρομος. Όποιος ισχυριστεί ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν οπισθοδρόμηση, ας ρίξει μια ματά στο Ισραήλ, τηνΕλβετία, τη Φινλανδία και τη Νορβηγία, προηγμένα κράτη όπου οι Ένοπλες Δυνάμεις βασίζονται σε εφέδρους, με εξελιγμένα συστήματα εκπαίδευσης/επανεκπαίδευσης και επιστράτευσης. Και όσοι νομίζουν ότι οι αξιωματικοί επιτρέπεται να βγαίνουν μόνο από παραγωγικές σχολές τετραετούς φοίτησης, ας ρίξουν μια ματιά στο θεσμό των ROTC που παρέχει αξιωματικούς σε όλους τους κλάδους των ΕΔ των ΗΠΑ, καθώς και στα βιογραφικά θρυλικών διοικητών του ισραηλινού στρατού (Tal, Sharon,Rabin, Netanyahu) που προήλθαν εξ εφέδρων. Δεν παραπονέθηκε ποτέ κανείς για την κατάρτιση και τη μαχιμότητά τους… Επομένως η ηγεσία, αντί να υποβαθμίζει το θεσμό των εφέδρων αξιωματικών, πρέπει να τον αγκαλιάσει – και μαζί του να αγκαλιάσει ολόκληρη την εφεδρεία. Δε χρειάζεται να ανακαλύψει ξανά τον τροχό: υπάρχουν αξιόλογες ενώσεις εφέδρων που ήδη κάνουν εξαιρετική δουλειά και με λίγη επίσημη στήριξη μπορούν να κάνουν θαύματα. Η εκπαίδευση των υπηρετούντων πρέπει επίσης να αναβαθμιστεί. Ειδικά στη ΣΕΑΠ παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια αξιέπαινη εντατικοποίηση της εκπαίδευσης (καλό θα ήταν όμως να αποφεύγονται φιγουρατζίδικα πάρεργα όπως η “διμοιρία επιδείξεων”). ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή 1
2
3 Previous
Next ΣΕΑΠ, λάθος κατεύθυνση: Διμοιρία επιδείξεων Από εκεί και πέρα η ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου των εφέδρων (αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών) περνάει και μέσα από ένα νέο μοντέλο στρατιωτικής θητείας, για την οποία έχουν κατατεθεί αρκετές προτάσεις (πρόταση Ακαδημίας Αθηνών, Σχέδιο 18+18, πρόταση StrategyReports, πρόταση γράφοντος)
Αλλά επειδή είναι άγνωστο αν και πότε αυτές οι προτάσεις θα ευδοκιμήσουν, ως τότε ισχύει για τους ΔΕΑ η προτροπή του ποιητή: Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…” ΠΗΓΗ
Via
σχολιάζοντας ότι το γεγονός συνιστά αίσχος για τον θεσμό των Εφέδρων Αξιωματικών, τη μονάδα του και τον ίδιο προσωπικώς. Ήδη το θέμα έχει πάρει διαστάσεις, καθώς αναμένονται διαβήματα προς την 79 ΑΔΤΕ και το ΓΕΣ από συνδέσμους εφέδρων αξιωματικών, και θα έχουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις της ηγεσίας. Θεωρούμε αυτονόητο ότι ο υπαίτιος μιας τέτοιας παράβασης των στρατιωτικών κανονισμών θα ελεγχθεί πειθαρχικά. Αλλά πέρα από την αναγκαία επιβολή κυρώσεων για το περιστατικό, καλό είναι να δούμε κατάματα την αλήθεια. Και η πικρή αλήθεια πίσω από τη συγκεκριμένη φωτογραφία είναι ο ξεπεσμός του θεσμού των Εφέδρων Αξιωματικών. Πληροφορίες για τέτοιες συμπεριφορές προς τους ΔΕΑ υπήρχαν από καιρό: η ανάθεση καθηκόντων σκοπού, δεκανέα αλλαγής ή και απλού τυφεκιοφόρου σε άγημα φαίνεται ότι έχει γίνει συνήθης πρακτική τα τελευταία χρόνια – απλώς τώρα προέκυψαν και φωτογραφικά τεκμήρια. Η αλήθεια είναι ότι υπό τις σημερινές συνθήκες είναι πρακτικώς αδύνατο για έναν ΔΕΑ να σταθεί σε μονάδα, εκτός αν διαθέτει έναν σπάνιο συνδυασμό ισχυρής προσωπικότητας, προσωπικής αξίας και ειδικών γνώσεων, συν τη στήριξη του Διοικητή. Αλλιώς, με τετράμηνη εκπαίδευση (όπως γίνεται η εκπαίδευση στον ΕΣ) και εννιάμηνη θητεία (όπως γίνεται η θητεία στον ΕΣ) απλώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί κανείς σε βαθμό αξιωματικού. Και στη μονάδα, όπου οι τυπικά υφιστάμενοί του είναι υπαξιωματικοί με πολλαπλάσιο χρόνο υπηρεσίας, η κατάσταση μετεξελίσσεται σε φάρσα. Η ισορροπία ήταν ήδη οριακή στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν στις μονάδες συνυπήρχαν ΔΕΑ με θητεία 18+5 μηνών και υπαξιωματικοί ΕΜΘ, ΕΠΥ κλπ. Μετά τις ψηφοθηρικές μειώσεις θητείας και τις επίσης ψηφοθηρικές αθρόες προσλήψεις ΕΠΟΠ που έγιναν στη δεκαετία του 2000 (με κύριους υπαίτιους το Γιάννο Παπαντωνίου και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, για να μην ξεχνιόμαστε), η κατάσταση “μπάταρε” οριστικά. Κι όμως, ο θεσμός των Εφέδρων Αξιωματικών που καθιερώθηκε το 1887 έχει προσφέρει πολλά στο ελληνικό έθνος. Ως έφεδροι αξιωματικοί υπηρέτησαν επιφανείς Έλληνες, όπως ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης (που έπεσε στους Βαλκανικούς ως έφεδρος λοχαγός), ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Κ. Δεσποτόπουλος, ο Κ. Στεφανόπουλος, ο Κ. Μητσοτάκης και πολλοί άλλοι. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στο έπος της Αλβανίας, στα οχυρά της γραμμής Μεταξά, ακόμα και στην Κύπρο το 1974, οι έφεδροι αξιωματικοί αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του επιστρατευμένου Ελληνικού Στρατού και σήκωσαν επάξια το βάρος των βαθμών τους. Ο θεσμός του Εφέδρου Αξιωματικού έδωσε στην Πατρίδα ήρωες όπως ο έφεδρος υπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκαςπου έπεσε την 1η Νοεμβρίου 1940 μαζί με τον μόνιμο υπολοχαγό Αλέξανδρο Διάκο (πρώτο νεκρό του Αλβανικού Έπους), ο “Σταυραετός του Μαχαιρά» Γρηγόρης Αυξεντίου, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Σταύρος Μπιτσάκης που έπεσε ηρωικά στην Κύπρο το 1974 και πολλοί άλλοι. Αντί η ηγεσία (πολιτική και στρατιωτική) να εξευτελίζει έναν τιμημένο θεσμό, θα ήταν προτιμότερο να τον καταργήσει. Μπορεί όμως να τον καταργήσει; Μάλλον όχι. Γιατί ο έφεδρος αξιωματικός δεν είναι απλά η βολική λύση για να μειώνονται οι υπηρεσίες ανά στέλεχος. Δεν είναι απλά το βολικό θύμα που θα παραλάβει και θα χρεωθεί τελικά την όποια φθορά υλικού ή διαχειριστική ατασθαλία. Δεν είναι απλά αυτός που θα φορτωθεί τις ανεπιθύμητες υπηρεσίες φυλακίων, αργιών κλπ. Και σίγουρα δεν είναι απλά ο πονοκέφαλος του διοικητή και του λοχαγού, που δεν ξέρουν τι μπορούν να του εμπιστευτούν και τελικά τον υποβαθμίζουν. Ο έφεδρος αξιωματικός (όπως και ο έφεδρος υπαξιωματικός που επίσης έχει υποβαθμιστεί απαράδεκτα) είναι η ραχοκοκαλιά της εφεδρείας. Ο Ελληνικός Στρατός σε πλήρη κινητοποίηση έχει προβλεπόμενη δύναμη 253.000 ανδρών. Αυτή η δύναμη χρειάζεται λοχαγούς, διμοιρίτες και ομαδάρχες – πολύ περισσότερους από τα υπηρετούντα μόνιμα στελέχη. Χωρίς εφέδρους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς δεν υπάρχει εφεδρεία. Και χωρίς εφεδρεία δεν υπάρχει Ελληνικός Στρατός – τουλάχιστον όχι Ελληνικός Στρατός ταγμένος στην υπεράσπιση του πατρίου εδάφους. Γιατί η τρέχουσα δύναμη των 93.000 ανδρών (και πρακτικά λιγότερων) είναι επαρκής ως δημόσια υπηρεσία (να μην κρυβόμαστε: σε δημόσια υπηρεσία μετατρέπεται ο ΕΣ), είναι ενδεχομένως επαρκής για συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές κλπ., αλλά δεν είναι επαρκής, ούτε ποσοτικά ούτε ποιοτικά, για να αντιμετωπίσει την κύρια στρατιωτική απειλή κατά της χώρας, που προέρχεται από τον τουρκικό στρατό, με τρέχουσα δύναμη 397.000 ανδρών και επιστρατευόμενη δύναμη πολλαπλάσια. Κάποιοι ίσως αντιτάξουν ότι “δεν προβλέπεται πόλεμος με την Τουρκία”. Είναι οι ίδιοι που πιπιλούσαν μετά το 2000 την καραμέλα των “μικρού, επαγγελματικού, ευέλικτου” στρατού, πιθηκίζοντας μια τάση που επικράτησε στη Δύση μετά το 1990 για εντελώς διαφορετικούς λόγους (έλλειψη απειλής συμβατικού πολέμου λόγω κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ). Σήμερα όμως που το φάσμα του συμβατικού πολέμου μεσαίας ή μεγάλης κλίμακας επανακάμπτει στην Ευρώπη, η Γερμανία ανακαλύπτει με τρόμο ότι ο επαγγελματικός στρατός της αδυνατεί να βοηθήσει ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους σε περίπτωση επίθεσης, χρειάζεται επειγόντως βελτίωση εξοπλισμού και δυσκολεύεται να προσελκύσει επαγγελματίες οπλίτες, ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Λιθουανία επαναφέρουν ήδη τη στρατιωτική θητεία. Η Ελλάδα, που ποτέ δεν έπαψε να αντιμετωπίζει την απειλή συμβατικού πολέμου μεγάλης κλίμακας, τι ακριβώς κάνει με την εφεδρεία της; Η ελληνική στρατιωτική ηγεσία είχε επαναπαυθεί για πολύ καιρό στο θεσμό των ΕΠΟΠ, εκτιμώντας τα υπαρκτά προτερήματά του (συσσώρευση γνώσης σε κρίσιμα οπλικά συστήματα, συνέχεια στη λειτουργία των μονάδων) και παραβλέποντας τα μειονεκτήματα (κόστος, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, μείωση συνολικής οροφής). Η πολιτική ηγεσία βολεύτηκε ακόμη περισσότερο, καθώς ο θεσμός των ΕΠΟΠ εξυπηρετούσε το πελατειακό σύστημα διπλά: αφ’ ενός παρείχε “πεδίον δόξης λαμπρό” για ρουσφέτια εκτός ΑΣΕΠ, εφ’ ετέρου ήταν η δικαιολογία για τη μείωση της θητείας των κληρωτών. Τώρα όμως ο μέσος όρος ηλικίας των ΕΠΟΠ έχει ανέβει σημαντικά, οι αποχωρήσεις είναι αρκετές και η οικονομική κρίση καθιστά απαγορευτική την ανανέωσή τους με νέες προσλήψεις. Οι εικόνες σαραντάρηδων ομαδαρχών ΕΠΟΠ σε ασκήσεις είναι εύγλωττες: η “επιστροφή στην εφεδρεία” είναι μονόδρομος. Όποιος ισχυριστεί ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν οπισθοδρόμηση, ας ρίξει μια ματά στο Ισραήλ, τηνΕλβετία, τη Φινλανδία και τη Νορβηγία, προηγμένα κράτη όπου οι Ένοπλες Δυνάμεις βασίζονται σε εφέδρους, με εξελιγμένα συστήματα εκπαίδευσης/επανεκπαίδευσης και επιστράτευσης. Και όσοι νομίζουν ότι οι αξιωματικοί επιτρέπεται να βγαίνουν μόνο από παραγωγικές σχολές τετραετούς φοίτησης, ας ρίξουν μια ματιά στο θεσμό των ROTC που παρέχει αξιωματικούς σε όλους τους κλάδους των ΕΔ των ΗΠΑ, καθώς και στα βιογραφικά θρυλικών διοικητών του ισραηλινού στρατού (Tal, Sharon,Rabin, Netanyahu) που προήλθαν εξ εφέδρων. Δεν παραπονέθηκε ποτέ κανείς για την κατάρτιση και τη μαχιμότητά τους… Επομένως η ηγεσία, αντί να υποβαθμίζει το θεσμό των εφέδρων αξιωματικών, πρέπει να τον αγκαλιάσει – και μαζί του να αγκαλιάσει ολόκληρη την εφεδρεία. Δε χρειάζεται να ανακαλύψει ξανά τον τροχό: υπάρχουν αξιόλογες ενώσεις εφέδρων που ήδη κάνουν εξαιρετική δουλειά και με λίγη επίσημη στήριξη μπορούν να κάνουν θαύματα. Η εκπαίδευση των υπηρετούντων πρέπει επίσης να αναβαθμιστεί. Ειδικά στη ΣΕΑΠ παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια αξιέπαινη εντατικοποίηση της εκπαίδευσης (καλό θα ήταν όμως να αποφεύγονται φιγουρατζίδικα πάρεργα όπως η “διμοιρία επιδείξεων”). ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή ΣΕΑΠ, σωστή κατεύθυνση: ΤΑΜΣ “Δασκαλογιάννης», νυχτερινή πορεία, επιχειρησιακή βολή 1
2
3 Previous
Next ΣΕΑΠ, λάθος κατεύθυνση: Διμοιρία επιδείξεων Από εκεί και πέρα η ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου των εφέδρων (αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών) περνάει και μέσα από ένα νέο μοντέλο στρατιωτικής θητείας, για την οποία έχουν κατατεθεί αρκετές προτάσεις (πρόταση Ακαδημίας Αθηνών, Σχέδιο 18+18, πρόταση StrategyReports, πρόταση γράφοντος)
Αλλά επειδή είναι άγνωστο αν και πότε αυτές οι προτάσεις θα ευδοκιμήσουν, ως τότε ισχύει για τους ΔΕΑ η προτροπή του ποιητή: Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…” ΠΗΓΗ
Via
from PoNiRidiS http://ift.tt/1POcKmF
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου