zougla: Marquee Moon

Αυτό δεν είναι τραγούδι #522
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Κάπου διάβασα ότι ο Πωλ Βερλαίν, όταν όλα είχαν πια τελειώσει, ερωτηθείς από δημοσιογράφο: «Γιατί σταμάτησε να γράφει ο Ρεμπώ;» (όλοι αυτό τον ρωτούσαν τον έρμο!), απάντησε: «Ένας σοβαρός λόγος, πιθανόν προφανής, είναι ότι μεγάλωσε. Το παιδί μέσα του πέθανε». Τρόμος!

Συνειρμικά, μου ήρθε στο μυαλό ο Tom Verlaine (των Television, αυτός). Δεν λεγόταν έτσι στην πραγματικότητα, ψευδώνυμο ήταν. Στο πιστοποιητικό της γέννησής του έγραφε Thomas Miller, δηλαδή Θωμάς Μυλωνάς. Δεν του έκανε για τη δουλειά που το ήθελε. Το άλλαξε, λοιπόν. Ευτυχώς, δεν το έκανε Tom Rimbaud. Ποιος θέλει ν’ ακούει στ’ όνομα ενός παιδιού πεθαμένου και θαμμένου σε σώμα ενήλικα;

“Marquee Moon”

I remember
How the darkness doubled
I recall
Lightning struck itself

I was listening
Listening to the rain
I was hearing
Hearing something else

Life in the hive puckered up my night,
A kiss of death, the embrace of life
Here I stand neath the Marquee Moon,
Just waiting
I spoke to a man
Down at the tracks
And I ask him
How he don’t go mad
He said “Look here junior, don’t you be so happy
And for Heaven’s sake, don’t you be so sad”

Well, a Cadillac
It pulled out of the graveyard
Pulled up to me
All they said “get in, get in”
Then the Cadillac
It puttered back into the graveyard
Me, I got out again