Achilles, Agony and Ecstasy in Eight Parts

Αυτό δεν είναι τραγούδι #484
Dj της ημέρας, ο Παναγιώτης Πούτος

Στο Triumph of steel (1992) οι Manowar είχαν συμπεριλάβει το διάρκειας 28 λεπτών «Achilles, Agony and Ecstasy in Eight Parts», αντλώντας έμπνευση από την Ιλιάδα. Ο δίσκος μάλλον δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία στις ΗΠΑ και αλλού, όμως βρέθηκα σε μια παρέα φίλων που τον ακούγαμε με ιερή προσήλωση. Δεν είναι τυχαίο να συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα, όπως δεν είναι τυχαίο που η ταινία «300» ή το «Alexander the Great» των Iron Maiden είχαν τέτοια απήχηση εδώ. (Tο Alexander the Great έχει μεγάλη απήχηση και στη FΥΡΟΜ, όπου υπάρχουν επίσης κάποιοι που φαντάζονται ότι είναι μοναδικοί γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων — στα σχόλια του βίντεο είναι απολαυστικοί οι καβγάδες θερμόαιμων κι από τις δύο πλευρές των συνόρων).

Οι στίχοι αποτελούνται από το μονόλογο του Έκτορα που γνωρίζει τις βουλές των θεών:

inside the walls Troy, the gods weigh my fate […] / Νo walls can contain the gods’ almighty will / I hear the silent voices, I cannot hide, / The gods leaves no choices so we all must die

Οι παραπάνω στίχοι στηρίζονται στο απόσπασμα Χ, 168-187, όπου οι θεοί συζητούν για την τύχη του Έκτορα (στον Όλυμπο και όχι μέσα στην Τροία, όπως αναφέρεται). Οι ανακρίβειες είναι και αλλού: ο Έκτορας καλεί τον Αχιλλέα να ρίξει τα βέλη του:

 Oh Achilles, let thy arrows fly / Into the wind, where eagles cross the sky

Στην Ιλιάδα όμως η μάχη γίνεται με ακόντια και με σπαθιά, ενώ ο Αχιλλέας είναι αυτός που εμποδίζει τους άλλους να ρίχνουν βέλη (Χ, 206: οὐδ᾽ ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα). Ο Έκτορας δεν είναι τόσο παθητικός και παραδομένος στη μοίρα του, δεν φιλοσοφεί για την κοινή μοίρα των θνητών, αλλά επιτίθεται στον Αχιλλέα. Στο κομμάτι των Manowar μοιάζει περισσότερο με ήρωα συμβιβασμένο με το τέλος.

Σε γενικές γραμμές θεωρώ το power (ή epic;) metal μάλλον θόρυβο παρά μουσική και τόσο η θεματολογία όσο και ο χειρισμός της μού φαίνονται αποθέωση της ρηχότητας. Ωστόσο το συγκεκριμένο μπορώ ακόμα και σήμερα να το ακούσω με ευχαρίστηση, αφενός επειδή κάποτε είχα περάσει πολλές ώρες ακούγοντάς το και αφετέρου γιατί είναι ήρεμο.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1RuoABQ
via IFTTT