—της Stucano Closer— Είναι τα αριστουργήματα της ζωγραφικής φαγώσιμα; Όχι, αλλά μπορούν να γίνουν. Ή μάλλον, κατά κάποιον τρόπο, ήδη μπόρεσαν. Το κάπως εικονοκλαστικό αυτό project της ανάπλασης διάσημων έργων με υλικά φαγώσιμα ανήκει στη Ρωσίδα φωτογράφο και food-stylist Tatyana Shkondina. Τυριά, πιπεριές, κόκκοι πιπεριού κ.ο.κ. επιστρατεύονται για να προσδώσουν μια γαστριμαργική διάσταση στα πασίγνωστα αριστουργήματα. Και γιατί όχι, δηλαδή; Αν το φαγητό είναι τέχνη, γιατί να μην είναι και η τέχνη φαγητό; Σαλβαντόρ Νταλί, «Η εμμονή της μνήμης» (1931) 
Πητ Μοντριάν, «Σύνθεση με κόκκινο, κίτρινο και μπλε» (1921) 
Κατσουσίκα Χοκουσάι, «Κόκκινο Φούτζι» (1831) 
Άντυ Γουόρχολ, «Dollar sign» (1982) 
Ρενέ Μαγκρίτ, «Ο υιός του ανθρώπου» (1964) 
Βίνσεντ βαν Γκογκ, «Ηλιοτρόπια» (1888) 
Βίνσεντ βαν Γκογκ, «Έναστρη νύχτα» (1889) 
Γκούσταφ Κλιμτ, «Το δέντρο της ζωής» (1905-1909) 
Κάζιμιρ Μάλεβιτς, «Μαύρο τετράγωνο» (1923) 
Βασίλι Καντίνσκι, «Κύκλοι» (1926) 
Πάμπλο Πικάσο, «Το περιστέρι της ειρήνης» (1961) 
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες: μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
Το dim/art στο Facebook
from dimart http://ift.tt/1JLlF2y
via
IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου