Μικρή πραγματεία περί αμεριμνησίας

Το βιβλίο της άμμου #14

Ο Λεοτό έζησε άμετρητους ταραχώδεις έρωτες και δεν κατάφερε ποτέ να μείνει για πολύ καιρό με καμία από τις ερωμένες του — όχι μόνο εξαιτίας των κατοικιδίων, αλλά και επειδή αισθανόταν την επιτακτική ανάγκη να ζει κατά την απόλυτη αρέσκειά του και να γράφει ό,τι ώρα ήθελε.

Κάπου, όμως, στο κομμάτι του Ημερολογίου του που έμεινε ακέκδοτο για πολύ καιρό, υπάρχει ένα ποίημα αφιερωμένο στο παιδί που είχε καταλάβει ότι δεν θα αποκτούσε ποτέ. Αυτό το ποίημα —από τα πιο σπαρακτικά— σιγομουρμουρίζει το παράπονο μιας απάρνησης. Αυτή η δεδηλωμένη επιλογή της μοναχικής ζωής (την υποψιάζεται κανείς με τον καιρό, διαβάζοντας ή ακούγοντας τον Λεοτό) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια μυστική και συγκεκαλυμμένη μορφή αμετανόητου, εστετίστικου κι απελπισμένου ρομαντισμού· το πεισματικό καταφύγιο μιας αξιοπρέπειας και μιας υπερηφάνειας που δεν δέχονται με τίποτα να υποταγούν στους συμβιβασμούς που επιβάλλει η κοινοτική μετριότητα, ακόμα κι αν αυτοί ανταμείβονται με μια γλυκιά συντροφική θαλπωρή.

* * *

Ντένις Γκροζντάνοβιτς, Μικρή πραγματεία περί αμεριμνησίας, μετάφραση: Ξένια Σκούρα, Πόλις, Αθήνα 2005.  (Index #14, Ιούλιος-Αύγουστος 2007).

Εικόνα εξωφύλλου: Duncan Roberts

* * *

—Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται αποσπάσματα βιβλίων που μιλούν για άλλα βιβλία, πραγματικά ή φανταστικά. Η ανθολόγηση έγινε από τον Γιώργο Τσακνιά για το περιοδικό Index, από το 2006 έως το 2011—

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Το βιβλίο της άμμου

from dimart http://ift.tt/1yY1vDr
via IFTTT